Inklinacja (geodezja)

Ten artykuł od 2013-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Inklinacja – nieprostopadłość osi obrotu lunety do osi obrotu instrumentu. Wpływ inklinacji na odczyt koła poziomego jest zmienny dla celowych nachylonych pod różnym kątem: dla celowych poziomych inklinacja jest równa 0, dla celowych nachylonych pod dużym katem błąd inklinacji jest największy. Podobnie jak przy kolimacji, średnia z odczytów przy dwóch położeniach lunety jest wolna od wpływu inklinacji.

Inklinację wyznacza się zazwyczaj z wysokiego celu. Spowodowane jest to faktem, iż dla celów położonych wysoko nad horyzontem (czyli dla małych kątów pionowych/ dużych kątów nachylenia) wpływ inklinacji na odczyt koła poziomego jest bliski samej inklinacji (dla 45º jest równy inklinacji).

Etapy wyznaczania inklinacji:

• kilkakrotny pomiar w dwóch położeniach lunety na cel i odczyt koła poziomego,
• jednokrotny odczyt koła pionowego,
• wyznaczenie kolimacji dla takiej samej długości celowej dla poziomej osi celowej.

Wartość inklinacji wyznacza się z zależności:

${\displaystyle i={\frac {H_{II}-H_{I}\pm 200^{g}}{2}}\operatorname {tg} z-{\frac {c}{\cos z}},}$

gdzie:

${\displaystyle H}$ – odczyty koła poziomego,

${\displaystyle c}$ – wartość błędu kolimacji,

${\displaystyle z}$ – wartość kąta zenitalnego.