Irena Santor

Irena Santor

Irena Santor na Wielkiej Gali Gwiazd Plejady 2021
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1934 Papowo Biskupie
Typ głosu	mezzosopran koloraturowy
Gatunki	z zespołem „Mazowsze”: folk, muzyka bożonarodzeniowa[1] jako artystka solowa: pop tradycyjny[2]
Zawód	piosenkarka
Aktywność	1951–2021, od 2025
Wydawnictwo	Muza, Pomaton, Tonpress
Powiązania	Stanisław Santor
Współpracownicy
Stefan Rachoń, Władysław Szpilman, Włodzimierz Korcz, Wojciech Młynarski, Agnieszka Osiecka, Jonasz Kofta, Jerzy Wasowski, Jeremi Przybora, Piotr Figiel. Janusz Kondratowicz, Krzysztof Cugowski, Zbigniew Wodecki
Zespoły
Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Irena Santor z domu Wiśniewska (ur. 9 grudnia 1934 w Papowie Biskupim) – polska piosenkarka wykonująca szeroko pojęty pop tradycyjny^[2].

W latach 1951–1959 solistka Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”, którego twórczość klasyfikowana jest jako muzyka folkowa i świąteczna^[1]. Od 1959 artystka solowa, wylansowała przeboje: „Maleńki znak” (1960), „Embarras” (1960), „Powrócisz tu” (1966), „Tych lat nie odda nikt” (1970) czy „Już nie ma dzikich plaż” (1985). Nagrała szereg solowych albumów, m.in. Halo Warszawo, Piosenki stare jak świat, Powrócisz tu, Zapamiętaj, że to ja, Moja Warszawa, Witaj gwiazdko złota, Telegram miłości, Cdn., Biegnie czas, Warszawa, ja i ty, jak również Duety (1996), Santor Cafe (2000), Kolory mojej Warszawy (2001), Jeszcze (2002), Kręci mnie ten świat, (2010), Zamyślenia (2014) i Punkt widzenia (2014). Stworzyła duety muzyczne z artystami, takimi jak m.in. Mieczysław Fogg, Edyta Górniak, Krzysztof Cugowski, Magda Umer, Andrzej Sikorowski, Zbigniew Wodecki, Kasia Stankiewicz, Paweł Kukiz, Alibabki, Wojciech Gąssowski, Jerzy Połomski, Anna Maria Jopek, Grzegorz Turnau, Grażyna Łobaszewska i Justyna Steczkowska.

Laureatka międzynarodowych festiwali piosenkarskich. Pierwsza w Polsce piosenkarka uhonorowana doktoratem honoris causa. Koncertowała w większości krajów Europy, w obu Amerykach, Azji i Australii. Dokonała licznych nagrań dla Polskiego Radia, a jednym z pierwszych była piosenka „Straciłam twe serce” (kompozycja Władysława Szpilmana do słów Ludwika Starskiego).

W 2021 ogłosiła zakończenie kariery^[3][4], lecz na początku 2025 roku wróciła do śpiewania i zorganizowała serię koncertów z okazji swoich 90. urodzin^[5][6].