Izofluran
|
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
(2RS)-2-chloro-2-(difluorometoksy)-1,1,1-trifluoroetan
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
Isofluranum
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C3H2ClF5O
|
Masa molowa
|
184,49 g/mol
|
Wygląd
|
przezroczysta, bezbarwna, ruchliwa, ciężka ciecz[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
26675-46-7
|
PubChem
|
3763
|
DrugBank
|
DB00753
|
|
InChI
|
InChI=1S/C3H2ClF5O/c4-1(3(7,8)9)10-2(5)6/h1-2H
|
InChIKey
|
PIWKPBJCKXDKJR-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
enfluran, halotan
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
N01 AB06
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
anestetyczne
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
wziewnie
|
|
|
Izofluran (łac. Isofluranum) – organiczny związek chemiczny z grupy eterów i zarazem związków chlorowcopochodnych.
Związek ten ma działanie silnie usypiające, zbliżone, choć słabsze od halotanu. Jest izomerem enfluranu. Zwiotcza mięśnie prążkowane i znieczula ogólnie silniej niż enfluran.