Basen Jeziora Aralskiego w 2021 | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowości nadbrzeżne | |
Wysokość lustra |
(w roku 2009): 27,53 m |
Morfometria | |
Powierzchnia |
(w roku 2009): 13 500 km² |
Objętość |
(w roku 2009): 105 km³ |
Hydrologia | |
Zasolenie |
(w roku 2009): 102 g/l |
Rzeki zasilające | |
Rzeki wypływające |
bezodpływowe |
Położenie na mapie Kazachstanu | |
45°15′02,5″N 60°34′23,2″E/45,250694 60,573111 |
Jezioro Aralskie (nazywane Morzem Aralskim; kaz. Арал теңізі, Arał tengyzy; ros. Аральское море, Aralskoje morie; uzb. Orol dengizi; karak. Aral tenʻizi) – bezodpływowe, reliktowe, słone jezioro w Kazachstanie i Uzbekistanie, które zniknęło wskutek ludzkiej działalności. W jego miejscu znajdują się obecnie trzy oddzielne zbiorniki: Jezioro Północnoaralskie, jezioro Barsakelmes, oraz Jezioro Południowoaralskie[2][3].
W latach 60. XX w. było to czwarte pod względem powierzchni jezioro na Ziemi. Od tego czasu stale kurczy się z powodu odprowadzania wody z zasilających jezioro rzek Amu-daria i Syr-daria w celach irygacyjnych. Już w roku 1918 władze sowieckie zdecydowały, że na suchych połaciach późniejszych Kazachskiej SRR, Uzbeckiej SRR i Turkmeńskiej SRR, wzdłuż Amu-darii i Syr-darii uprawiana będzie na wielką skalę bawełna, która ma się stać „białym złotem”, podstawą ekonomii tych republik. W wyniku tych działań Republika Uzbecka wkrótce stała się (i do dziś Uzbekistan pozostaje) największym eksporterem bawełny na świecie. Jednocześnie w regionie doszło do jednej z największych katastrof ekologicznych w historii ludzkości.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie data
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie eosnap-aral-sea
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie barsakelmes