![]() | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1985 |
Wzrost |
208 cm |
Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
2007 |
Zakończenie kariery |
31 sierpnia 2023 |
Trener |
Philip Farmer |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
16 |
Najwyżej w rankingu |
8 (16 lipca 2018) |
Australian Open |
4R (2010, 2016) |
Roland Garros |
4R (2014, 2016, 2018) |
Wimbledon |
SF (2018) |
US Open |
QF (2011, 2018) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
8 |
Najwyżej w rankingu |
14 (18 lipca 2022) |
Australian Open |
QF (2009) |
Roland Garros |
3R (2008) |
Wimbledon |
1R (2023) |
US Open |
2R (2009) |
Strona internetowa |
John Robert Isner (ur. 26 kwietnia 1985 w Greensboro) – amerykański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, zdobywca Pucharu Hopmana z 2011 roku, olimpijczyk z Londynu (2012).
Status profesjonalnego tenisisty otrzymał w 2007 roku, jednak jego pierwsze starty w gronie zawodowców miały miejsce w 2005 roku. Pierwszy zawodowy mecz rozegrał z Robem Steckleyem podczas rozgrywek futuresowych w Joplin z lipca 2005 roku. Spotkanie zakończyło się wygraną Isnera 6:1, 7:6(2). 31 sierpnia 2023 zakończył karierę zawodową[1].
W grze pojedynczej wygrał szesnaście tytułów w zawodach rangi ATP Tour z trzydziestu jeden rozegranych finałów. Isner uczestniczył również w najdłuższym meczu w historii tenisa. Spotkanie odbyło się 22–24 czerwca 2010 podczas I rundy Wimbledonu, a rywalem Amerykanina był Nicolas Mahut. Mecz zakończył się zwycięstwem Isnera. Najwyższą pozycję rankingową w klasyfikacji singlowej osiągnął w lipcu 2018 roku, nr 8.
W grze podwójnej zwyciężył w ośmiu turniejach kategorii ATP Tour oraz przegrał sześć finałów. Najwyżej w zestawieniu deblistów był na 14. pozycji w lipcu 2022 roku.