Jupiter C

Jupiter C
Juno I

Rodzina rakiet nośnych Juno
Start rakiety Jupiter C
Producent	USA
Koszt opracowania	92,50 mln USD (kurs z 1959, dotyczy IRBM Redstone)
Koszt wystrzelenia	1,994 mln USD (kurs z 1956, dotyczy IRBM Redstone)
Data pierwszego startu	1 lutego 1958
Data ostatniego startu	23 października 1958
Statystyki
Wszystkie starty	6
Udane starty	3 (50%)
Nieudane starty	3
Siła ciągu przy starcie	369,00 kN
Wymiary
Długość	21,20 m
Średnica	1,78 m
Masa całkowita	29 060 kg
Stopnie rakiety
Stopień 1.	zmodyfikowany SSM-A-14 Redstone
Stopień 2.	11 x Sergeant
Stopień 3.	3 x Sergeant
Stopień 4.	1 x Sergeant
Multimedia w Wikimedia Commons

Jupiter C (również Juno I) – rakieta nośna powstała ze zmodyfikowanego pocisku IRBM Redstone. W celach testowych wystrzeliwano rakiety Redstone ze stopniami górnymi. Była to pierwsza rakieta amerykańska zdolna wynieść satelitę na orbitę – rok przed ZSRR. Zespół konstruktora rakiety, Wernera von Brauna, pracujący dla Wojskowej Agencji Pocisków Balistycznych (ABMA), dostał rozkaz wysyłania rakiet obciążonych workami z piaskiem, co miało zahamować program armii lądowej USA na korzyść projektu marynarki wojennej Vanguard prowadzonego przez Laboratorium Badawcze Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (NRL), w którym konstruowano rakiety oparte na cywilnych rakietach badawczych Viking i Aerobee. Z przyczyn politycznych i propagandowych chciano, by pierwszego amerykańskiego satelitę wyniosła w kosmos rakieta cywilna, a nie pocisk wojskowy. Jednak na skutek tych opóźnień to Sowieci umieścili na orbicie pierwszego sztucznego satelitę, Sputnika 1, a pierwszego amerykańskiego satelitę, Explorer 1, wyniosła, wobec problemów z projektem Vanguard, rakieta nośna Jupiter C. Wersję czterostopniową rakiety, która posłużyła do wynoszenia satelitów na orbitę nazywano czasem Juno I^[1], nazwę tę nadał rakiecie zespół Wernera von Brauna.