K-141 Kursk

K-141 Kursk

Klasa	okręt podwodny SSGN
Projekt	Rubin: 949A
Oznaczenie NATO	Oskar II
Historia
Stocznia	Siewmasz, Siewierodwińsk
Położenie stępki	1992
Wodowanie	16 maja 1994
MW Rosji
Wejście do służby	30 grudnia 1994
Zatonął	12 sierpnia 2000
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	13 400 ton 16 400 ton
Długość	155 metrów
Szerokość	18,2 metrów
Zanurzenie	10 metrów
Zanurzenie testowe	600 metrów
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Materiał kadłuba	stal
Napęd
• 2 reaktory PWR OK-650B • 2 turbiny parowe • 2 7-płatowe śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	16 węzłów 32 węzły
Uzbrojenie
24 torpedy oraz ppm P-700 Granit ZOP: RPK-2 Wjuga i RPK-6 Wodopad
Wyrzutnie torpedowe	4 × 533 mm 4(2) x 650 mm
Załoga	118
Multimedia w Wikimedia Commons

K-141 Kursk – rosyjski okręt podwodny z napędem jądrowym trzeciej generacji, projektu 949A (seria: Antiej, kod NATO Oscar II) przeznaczony do zwalczania dużych jednostek nawodnych, zwłaszcza lotniskowców. Budowę jednostki ukończono w maju 1994 roku, po czym w tym samym roku wszedł do służby w rosyjskiej Flocie Północnej.

Okręt prowadził głównie działalność szkoleniową na wodach arktycznych, latem 1999 roku odbył rejs na Morze Śródziemne, aby obserwować działania NATO prowadzącego w tym czasie operację Allied Force. Latem 2000 roku na Morzu Barentsa wziął udział w największych od upadku Związku Radzieckiego manewrach rosyjskiej marynarki wojennej. W trakcie tych ćwiczeń, 12 sierpnia 2000 roku okręt został zniszczony i zatonął wraz z całą 118-osobową załogą, w wyniku wybuchu stężonego do wartości 85–98% nadtlenku wodoru (high-test-peroxide – HTP) stosowanego w Rosji jako utleniacz w przenoszonych przez okręt torpedach 65-76 Kit. Akcja ratunkowa osób ocalałych z katastrofy nie powiodła się z powodu niskiej sprawności przestarzałego rosyjskiego sprzętu ratunkowego, skostniałego systemu biurokratycznego rosyjskiej marynarki oraz braku zgody rosyjskiego ministerstwa obrony na przyjęcie zagranicznej pomocy.

Oględziny wraku po wydobyciu z morza wykazały, że eksplozje torped wewnątrz kadłuba okrętu przeżyły 23 osoby, które w oczekiwaniu na ratunek z powierzchni schroniły się w ostatnim, rufowym przedziale jednostki. Wobec przedłużającej się – na skutek rosyjskich odmów przyjęcia pomocy międzynarodowej – akcji ratunkowej, wszyscy ponieśli śmierć.