Karabin maszynowy wz. 30

Ciężki karabin maszynowy wz. 30

Państwo	Polska
Producent	PWU-FK
Rodzaj	ciężki karabin maszynowy
Obsługa	7 żołnierzy[1]
Historia
Prototypy	1930–1931
Produkcja	1931–1939
Wyprodukowano	>10 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,9 mm
Nabój	7,9 × 57 mm Mauser
Taśma nabojowa	parciana na 330 naboi
Wymiary
Długość	1200 mm (bez kolby przeciwlotniczej)
Długość lufy	720 mm
Masa
karabinu właściwego	13,6 kg (własna) 16,6 kg (z 3 l wody w chłodnicy)
podstawy	29,3 kg (wz. 30) 23,3 kg (wz. 34) 17 kg (wz. 36)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	735–845 m/s[1]
Szybkostrzelność teoretyczna	600 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna	400–450 strz./min[1]
Zasięg maks.	4500 m[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Ciężki karabin maszynowy wz. 30 (ckm wz. 30) – polski ciężki karabin maszynowy z czasów dwudziestolecia międzywojennego. Stanowi bezlicencyjną modyfikację amerykańskiego Browninga M1917.

Ckm wz. 30 był podstawowym ciężkim karabinem maszynowym Wojska Polskiego w latach 30. XX wieku. Działał na zasadzie wykorzystania krótkiego odrzutu lufy, chłodzony był wodą, strzelał przepisową amunicją karabinową WP – 7,9 mm Mauser. Oprócz Wojska Polskiego ckm-y wz. 30 wykorzystywano w Hiszpanii, gdzie wyeksportowano ponad 1700 egzemplarzy tej broni. Po klęsce kampanii wrześniowej pewną liczbę karabinów zdobyli też Niemcy, którzy wykorzystywali je potem w jednostkach tyłowych oraz w walkach z partyzantami.