Karayuki-san

Karayuki-san (jap. からゆきさん), dosłownie „Podróżujące do Chin” – eufemistyczne określenie stosowane w odniesieniu do japońskich kobiet i dziewcząt, które w latach 1870–1930^[1] pracowały w domach publicznych w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej, na Rosyjskim Dalekim Wschodzie oraz w innych miejscach na obszarze Azji i Pacyfiku.

Karayuki-san pochodziły zazwyczaj z ubogich regionów wyspy Kiusiu, takich jak wyspy Amakusa i półwysep Shimabara. Niektóre dobrowolnie wybrały zawód prostytutki, wiele innych zostało jednak wywiezionych podstępem lub pod przymusem. Częste były także przypadki, gdy rodziny sprzedawały córki do zagranicznych domów publicznych. W szczytowym momencie liczba karayuki-san mogła sięgnąć nawet około 20 tys. Część badaczy jest przekonana, że odegrały one istotną rolę w budowie zrębów japońskiego kapitalizmu i przyczyniły się do rozwoju japońskiego handlu zagranicznego.