Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
austriacka |
Język |
niemiecki |
Dziedzina sztuki |
Karl Kraus (ur. 28 kwietnia 1874 w Jiczynie, zm. 12 czerwca 1936 w Wiedniu) – austriacki dramaturg, poeta, pisarz, aforysta, publicysta, krytyk kultury i języka[1]. Uznawany za najwybitniejszego satyryka obszaru niemieckojęzycznego w XX wieku.
W Wiedniu współpracował z "Neue Free Presse". W latach 1899–1936 był wydawcą i głównym autorem czasopisma literackiego „Die Fackel” (Pochodnia), walczącego m.in. ze stereotypami i manipulacjami języka prasy, a współpracującego z Wilhelmem Liebknechtem, Detlevem von Liliencronem czy Frankiem Wedekindem. Wygłaszał odczyty w Berlinie i Wiedniu, które stały się inspiracją dla współczesnych[1].
Był twórcą tzw. wiedeńskiej szkoły eseju. Zasłynął jako autor epickiego Die letzten Tage der Menschheit (pol. Ostatnie dni ludzkości, 1918/19), mówiącego o zmierzchu Austro-Węgier i europejskiej cywilizacji w kontekście wydarzeń I wojny światowej. Jest to jedno z najbardziej oskarżycielskich dzieł dotyczących I wojny światowej[2]. Oprócz dramatów pisał także wiersze, satyry, aforyzmy i glosy. Przez całe swoje życie związany był z Wiedniem[1].
Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.