Back Ӏэуж ADY كفالة (قانون) Arabic Kaucija BS دەستەبەری (یاسا) CKB Kauce Czech Mechniaeth Welsh Kaution German Bail English Libertad provisional Spanish Kautsjon Estonian
Kaucja (łac. cautio – środek ostrożności, rozwaga) – określona suma pieniędzy (może też być hipoteka, weksel lub zastaw), której zadaniem jest zabezpieczenie roszczeń w przypadku niewywiązania się lub niedbałego wykonania umowy. Kaucja może być wykorzystana na pokrycie strat wynikłych z realizacji umowy.
W prawie cywilnym umowę kaucji uznaje się za umowę realną, na podstawie której dłużnik przenosi na własność wierzyciela pieniądze lub inne rzeczy zamienne celem zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, jakie mogą powstać z istniejącego między nimi stosunku prawnego[1][2].
Często nazwy kaucja błędnie używa się na określenie instytucji prawa karnego procesowego, której prawidłowa nazwa to poręczenie majątkowe[3].
- ↑ Wyrok Sądu Najwyższego z 19 stycznia 2011 r., V CSK 204/10
- ↑ Wyrok Sądu Najwyższego z 25 maja 2016 r., V CSK 481/15
- ↑ Pojęcie zwolnienia za kaucją ma obecnie znaczenie historyczne. Kodeks Postępowania Karnego z 1928 używał słowa kaucja w tym znaczeniu (księga IV "Zapobieganie uchyleniu się od sądu" rozdział II "Kaucja i poręczenie" artykuł 173 i następne). Rozróżnienie polegało na tym że kaucję należało wnieść z góry, poręczenie było zobowiązaniem zapłaty określonej sumy w razie bezzasadnej absencji podejrzanego po wezwaniu sądu (art. 179). Kodeks z 1969 w artykule 225 i następnych używał tylko pojęcia poręczenie majątkowe, podobnie jak obecnie obowiązujący Kodeks z 1997 w art. 257, 266 i następnych.