Kenwood TS-520

TRIO TS-520S wyprodukowany w 1977, mikrofon MC-35S
Wnętrze TS-520S, widok z góry, widoczny zainstalowany filtr kwarcowy SSB (YG-3395C)
Tył radiostacji TS-520S, widoczne gniazda: anteny, uziemienia, zasilania napięciem sieciowym 220V, napięciem stałym 13,8V, tabliczka znamionowa, przełączniki, bezpieczniki, gniazda wejściowe i wyjściowe oraz gniazda dodatkowych urządzeń (tranwerter, głośnik, VFO)

Kenwood TS-520[1]radiostacja krótkofalowa zaprojektowana i produkowana przez japońską firmę Kenwood od połowy lat 70. do końca lat 80. XX w. Radiostacja przeznaczona jest do przeprowadzania łączności z wykorzystaniem fal radiowych przez krótkofalowców amatorów w przydzielonych radioamatorom pasmach częstotliwości przez IARU.

Kenwood TS-520 pracuje w czterech pasmach amatorskich, w zakresie od 3,5 do 29,7 MHZ[2]. Kenwood TS-520 w środowisku krótkofalarskim uchodzi za jeden z najbardziej popularnych i niezawodnych transceiverów będacych wciąż w użyciu pomimo upływu lat, oraz cenionym przez radioamatorów[3][4]. Transceivery radioamatorskie produkowane do wczesnych lat siedemdziesiątych realizowano głównie w technice lampowej, natomiast TS-520 jako jeden z pierwszych był produkowany z zastosowaniem tylko trzech lamp elektronowych oraz głównie elementów półprzewodnikowych. Później ukuto termin „hybryda” (lampowo/tranzystorowy)[3] w celu podkreślenia zmiany podejścia w konstrukcji urządzenia.

Transceiver Kenwood TS-520 zaprojektowany został przez firmę Trio Corporation (Kenwood) początkiem lat 70. Urządzenie wyposażone jest w trzy lampy elektronowe pentody: 1x 12BY7A, 2xS2001A (6146B), 52 tranzystory bipolarne, 19 tranzystorów FET oraz 100 diód[5]. Posiada konstrukcję modułową, umożliwiającą łatwą konserwację, naprawę lub wymianę niesprawnego modułu. Zapewnia komunikację głosową przy użyciu emisji SSB (USB lub LSB) oraz komunikację z emisją CW z wykorzystaniem telegrafii Morse’a. Maksymalna moc nadajnika wynosi 100 W PEP. Radiostacja może być zasilana napięciem 110 lub 220 VAC, posiada także możliwość zasilania z akumulatora o napięciu 13,8 VDC pod warunkiem instalacji opcji DS-1A (konwerter DC-DC). W odbiorniku superheterodynowym zastosowano podwójną przemianę częstotliwości (pierwszy stopień 8.295-8.895, drugi 3.395).

Ponadto radiostacja posiada: wbudowany układ VOX, kalibrator kwarcowy 25 kHz, układ RIT (precyzyjne dostrajanie odbiornika), tłumik sygnału wejściowego w.cz., wydajny ogranicznik trzasków, automatyczną regulację wzmocnienia (ARW), automatyczną regulację poziomu wysterowania stopnia mocy (ang. ALC), możliwość ograniczenia pasma przy odbiorze CW (w przypadku instalacji opcjonalnego filtra YG-3395C), układ kształtowania sygnału m. cz. (ang. speech processor).

Po modelu TS-520 wyprodukowano następną wersję TS-520S, która posiadała dodatkowo opcję obsługi pasma 160m, pozycję AUX (dowolne pasmo, tylko do odbioru, wymaga samodzielnego nawinięcia cewek), oraz posiadała dodatkowe wejścia i wyjścia dla sygnału audio (ang phone patch) w oryginale do podłączenia urządzenia umożliwiającego przełączanie transmisji do naziemnej linii telefonicznej, oraz wyjścia sygnału do podłączenia cyfrowego odczytu częstotliwości pracy urządzenia. Model TS-520SE to wersja powstała w odpowiedzi na konkurencyjny transceiver firmy Yaesu, Yeasu FT-101E który był tańszą wersją ekonomiczną transceivera Yeasu FT-101. Wersja TS-520SE wyróżnia się względem TS520S przełącznikiem wyboru dwóch filtrów pasmowych, zrezygnowano natomiast z wyłącznika zasilania żarzenia lamp elektronowych[5] nadajnika. Model ten pozbawiono możliwości: zasilania 13,8V, podłączenia transwertera na pasmo 2m/6m. Istnieje również wersja TS-520V produkowana na rynek japoński, charakteryzująca się obniżoną mocą wyjściową nadajnika (modyfikacja układu ALC, często przywracana do wersji z TS-520S przez użytkowników), dostosowana do japońskich regulacji licencyjnych. Następną wersją rozwojową został Kenwood TS-530[3].

  1. Do 1986 nazwa firmy: Trio Corporation, stąd wcześniejsze modele posiadały nazwę Trio TS520.
  2. Ryszard SP4LXB, TS520S, INSTRUKCJA POWSTAŁA W KLUBIE SP4PSU PRZY ZESPOLE SZKÓŁ NR.5 W SUWAŁKACH [online], radiomanual.info, s. 68 [dostęp 2024-04-17] (pol.).
  3. a b c transceivers. oldhamdave.com. [dostęp 2024-04-17]. (ang.).
  4. Ken Kemski: The Kenwood Hybrid Models. k4eaa.com. [dostęp 2024-05-15]. (ang.).
  5. a b TS520/TS520SE. oldhamdave.com. [dostęp 2024-04-24]. (ang.).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne