Klasyfikacja Dwukropkowa (KD, ang. Colon Classification, CC) – klasyfikacja piśmiennictwa opracowana przez Shiyali Ramamritę Ranganathana, wykładowcę matematyki na Uniwersytecie w Madrasie (później profesora katedry księgoznawstwa w Delhi), któremu w 1924 r. powierzono zadanie reorganizacji zbiorów biblioteki tej uczelni. Pierwsza wersja KD została opublikowana w 1933 r. Nazwa tej klasyfikacji pochodzi od dwukropka, będącego jedynym elementem łączącym symbole w pierwszej wersji klasyfikacji[1][2]. KD jest pierwszą klasyfikacją fasetową (o strukturze polihierarchicznej), która stała się wzorem dla współcześnie najbardziej rozpowszechnionego modelu hierarchicznej organizacji słownictwa wykorzystywanego do wyszukiwania informacji[3]. Klasy szczegółowe (tzw. izolaty, czyli pojęcia składające się na tematy dokumentów) zorganizowane są w niej wg dwóch kryteriów: przynależności do określonej dziedziny lub dyscypliny (podział dyscyplinarny) i przynależności do określonej kategorii pojęciowej (podział kategorialny).