Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1980 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XIII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1980 roku w Lake Placid.

Na igrzyskach w 1980 roku w Lake Placid rozegrano 38 konkurencji w dziesięciu dyscyplinach sportowych^[1], czyli o jedną więcej niż podczas poprzednich igrzysk, które odbyły się w Innsbrucku. Konkurencją debiutującą na igrzyskach olimpijskich był biathlonowy sprint na dystansie 10 km^[2].

W zawodach wzięło udział 1072 sportowców (837 mężczyzn i 235 kobiet) z 37 narodowych reprezentacji. Dla trzech państw – Cypru, Chińskiej Republiki Ludowej i Kostaryki – był to debiut w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Cypryjczyków był to zarazem pierwszy występ olimpijski zarówno w letnich, jak i zimowych edycjach^[3].

Medale zdobyli reprezentanci 19 państw, co oznacza, że 18 krajów uczestniczących w igrzyskach zakończyło je z zerowym dorobkiem medalowym.

Po raz piąty igrzyska olimpijskie zorganizowano w Stanach Zjednoczonych. Amerykanie powtórzyli najlepszy swój występ w zimowych igrzyskach olimpijskich – taki sam rezultat medalowy osiągnęli na poprzednich igrzyskach w Lake Placid, które zorganizowano w 1932 roku. Występ USA był lepszy od startu w roli organizatora zimowych igrzysk w 1960 roku w Squaw Valley, jednak nieporównywalnie słabszy od występów w roli organizatora letnich edycji w 1904 roku w St. Louis i 1932 roku w Los Angeles^[4]. Zwycięzcą klasyfikacji medalowej został Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich z dorobkiem 22 medali – 10 złotych, 6 srebrnych i 6 brązowych^[1][5]. Po raz piąty z rzędu kraj ten wygrał klasyfikację medalową igrzysk olimpijskich, po zimowych i letnich igrzyskach w 1972 i 1976 roku^{[6][7][8][9][1]}. Mecz hokejowy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim, w którym amerykańska drużyna amatorów pokonała zespół radziecki, przeszedł do historii jako „cud na lodzie” i został wybrany przez IIHF najważniejszym wydarzeniem stulecia w hokeju na lodzie^[10][11].

Na igrzyskach w Lake Placid pierwszy złoty medal olimpijski, wliczając w to letnie i zimowe starty, zdobyła reprezentacja Liechtensteinu. Startująca w jej barwach Hanni Wenzel została dwukrotną mistrzynią olimpijską w narciarstwie alpejskim^[12][13]. Pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich dla Bułgarii zdobył natomiast Iwan Lebanow – trzeci zawodnik biegu narciarskiego na 30 km mężczyzn^[14][15].

Najlepszy z dotychczasowych startów w zimowych edycjach igrzysk zaliczyła reprezentacja Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W jej barwach startował biathlonista Frank Ullrich, który jako pierwszy reprezentant NRD trzykrotnie stanął na podium olimpijskim podczas jednych zimowych igrzysk^[16]. Swój najlepszy występ w ZIO wyrównała reprezentacja Węgier. Para taneczna z tego kraju – Krisztina Regőczy i András Sallay – zdobyła drugi w historii węgierskich startów srebrny medal zimowych igrzysk olimpijskich. Był to zarazem pierwszy medal ZIO dla Węgier od igrzysk w Cortina d’Ampezzo w 1956 roku^[17].

Dla reprezentacji Austrii występ w Lake Placid był najlepszym startem olimpijskim od zimowych igrzysk w Grenoble^[18], a dla Szwecji najlepszym zimowym startem również od Grenoble^[19]. Po raz trzeci w historii, po 1956 i 1972 roku, medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyła reprezentacja Japonii^[20].

Reprezentacja Republiki Federalnej Niemiec odnotowała w Lake Placid najgorszy start olimpijski. Po raz pierwszy sportowcy z RFN nie wywalczyli ani jednego złota olimpijskiego^[21]. Najsłabszy zimowy start w dotychczasowej historii występów olimpijskich odnotowali również Norwegowie, którzy po raz pierwszy zakończyli zimowe igrzyska z tylko jednym złotem^[22]. Najgorsze rezultaty olimpijskie od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1964 uzyskali reprezentanci Włoch i Czechosłowacji, a najsłabszy wynik medalowy w ZIO – reprezentanci Holandii. Dla Włochów były to zarazem pierwsze od 1964 roku igrzyska olimpijskie bez złotego medalu^[23][24][25]. Dla Francuzów igrzyska w Lake Placid były trzecimi z rzędu zimowymi bez złota olimpijskiego i drugimi bez srebra^[26].

Multimedalistami igrzysk zostało 25 sportowców, spośród których 17 zdobyło przynajmniej jeden złoty medal olimpijski. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został panczenista Eric Heiden, który jako pierwszy w historii zdobył pięć złotych medali olimpijskich w konkurencjach indywidualnych podczas jednej edycji igrzysk olimpijskich^[27]. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli ponadto Nikołaj Zimiatow, Anatolij Alabjew, Hanni Wenzel, Frank Ullrich i Juha Mieto^[1].