Back المخطوطة الإسكندرانية Arabic Александрыйскі кодэкс Byelorussian Александрыйскі кодэкс BE-X-OLD Còdex Alexandrinus Catalan Alexandrijský kodex Czech Codex Alexandrinus Danish Codex Alexandrinus German Αλεξανδρινός Κώδικας Greek Codex Alexandrinus English Codex Alexandrinus Esperanto
 Tekst Łk 12,54-13,4 kodeksu | |
| Oznaczenie |
A |
|---|---|
| Data powstania |
400-440 |
| Rodzaj | |
| Numer |
02 |
| Zawartość | |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
32 × 26 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
III/I |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks Aleksandryjski (łac. Codex Alexandrinus, Londyn, British Library, MS Royal 1. D. V-VIII, oznaczany symbolami A albo 02 Gregory-Aland, δ 4 Soden[1]) – manuskrypt greckiej Biblii, tj. Septuaginty oraz Nowego Testamentu w języku greckim, pisany majuskułą na pergaminie. Sporządzono go w V wieku w Egipcie.
Manuskrypt został nazwany Aleksandryjskim, ponieważ patriarcha Cyryl Lukaris miał przywieźć go z Aleksandrii[2]. Po raz pierwszy nazwa ta została zastosowana przez biskupa Briana Waltona w 1657 roku w Poliglocie londyńskiej. Przedtem był określany jako Codex Regius albo Biblia Tekli[3]. Wettstein w 1751 roku oznakował go symbolem A na liście kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu[4]. W ten sam sposób oznaczał go później Griesbach i inni bibliści. Gregory nadał mu siglum 02[5]. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa również został oznaczony symbolem A[6].
Codex Alexandrinus jest jednym z czterech wielkich kodeksów biblijnych, wraz z Kodeksem Synajskim i Watykańskim jest jednym z najwcześniejszych i najbardziej kompletnych rękopisów greckiej Biblii. Po przywiezieniu do Anglii uzyskał opinię najlepszego rękopisu biblijnego przechowywanego na Wyspach Brytyjskich i cieszył się nią aż do chwili nabycia przez Bibliotekę Brytyjską Kodeksu Synajskiego. Przechowywany jest w Dziale Manuskryptów British Library w Londynie (wraz z Kodeksem Synajskim)[7].
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908, s. 32.
- ↑ S.P. Tregelles, An Introduction to the Critical study and Knowledge of the Holy Scriptures, London 1856, s. 152.
- ↑ Scot McKendrick: The Codex Alexandrinus: Or the dangers of being a named manuscript. W: The Bible as a Book: The Transmission of the Greek text. ed. S. McKendrick & O.A. O’Sullivan. London: British Library & New Castle, 2003, s. 2. ISBN 0-7123-4727-5.
- ↑ J.J. Wettstein, Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum, t. 1, 1751.
- ↑ C.R. Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: 1908, s. 32.
- ↑ Felix Albrecht, Kodeks Aleksandryjski, [w:] baza manuskryptów Göttinger Septuaginta [online], Akademia Nauk w Getyndze, 4 września 2023.
- ↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman, The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, Oxford University Press (New York – Oxford, 2005), s. 67.