Kolej Transsyberyjska

Kolej Transsyberyjska

ros. Транссибирская магистраль
Dane podstawowe
Zarządca	Koleje Rosyjskie (RŻD)
Długość	9289 km
Rozstaw szyn	1520 mm
Sieć trakcyjna	tak
Prędkość maksymalna	140 km/h
Most nad Kamą (1910)
Historia
Lata budowy	1891–1916
Rok otwarcia	1916
Rok elektryfikacji	2002
Multimedia w Wikimedia Commons

Kolej Transsyberyjska (ros. Транссибирская магистраль, Transsibirskaja magistral^[1], dawniej zwana Wielikij Sibirskij Put^[2]) – sieć linii kolejowych, głównie w azjatyckiej części Rosji, wybudowana w latach 1891–1916.

Główny szlak to linia transsyberyjska, która prowadzi z Moskwy do Władywostoku przez Niżny Nowogród, Perm, Jekaterynburg, Omsk, Nowosybirsk, Krasnojarsk, Irkuck, Ułan Ude i Czytę^[3]. Jest to najdłuższa linia kolejowa na świecie, która przekracza 8 stref czasowych, a całkowita długość torów wynosi 9288,8 km^[3]. Od 2002 roku całkowicie zelektryfikowana. Około 30% całego eksportu Rosji korzysta z tej linii.

Drugi szlak to linia transmandżurska, która pokrywa się z linią transsyberyjską do miejscowości Czyta^[4]. Od tego punktu linia kieruje się na południowy wschód w kierunku Chin i kończy swój bieg w Pekinie.

Trzeci szlak – linia transmongolska – pokrywa się z linią transsyberyjską do Ułan Ude na wschód od Bajkału. Później kieruje się w stronę Ułan Bator, by zakończyć swój bieg w Pekinie.

Czwartym szlakiem jest Kolej Bajkalsko-Amurska (Bajkalsko-Amurska Magistrala (BAM)). Linia ma długość 4234 km i biegnie około 680–840 km na północ od Kolei Transsyberyjskiej i równolegle do niej. Została wybudowana jako alternatywa dla linii transsyberyjskiej z powodów strategicznych, szczególnie ze względu na bliskość granicy chińskiej.