Kolokwium Waltera Lippmanna (fr. Colloque Walter Lippmann) – konferencja intelektualistów zwołana w Paryżu w sierpniu 1938 r. przez francuskiego filozofa Louisa Rougiera. Motywacją do spotkania był niepokój uczestników związany z następstwami Wielkiego Kryzysu i rośnięciem w siłę ruchów antyliberalnych (np. stalinizmu w ZSRR, i nazizmu w Niemczech, które dokonały właśnie Anschlussu). Łączyło ich poczucie, że potrzebne jest zaoferowanie nowej wizji liberalizmu, która będzie atrakcyjną alternatywą dla kolektywizmu, socjalizmu i leseferyzmu[1]. Miała być to „trzecia droga”, będąca kompromisem pomiędzy wolnością gospodarki a regulacyjną rolą państwa, co obecnie nazywa się z reguły socjaldemokracją lub ordoliberalizmem. W trakcie konferencji Alexander Rüstow posługiwał się do opisu tej idei terminem neoliberalizm; wiele opracowań uznaje to za moment wprowadzenia tego pojęcia, ekonomiści niemieckojęzyczni stosowali je jednak w podobnym znaczeniu już w latach 20. Wśród innych proponowanych określeń relacje podają „liberalizm społeczny”, „liberalizm lewicowy” i „neokapitalizm”[2][3][4].