Back كفاءة تواصلية Arabic Competència comunicativa Catalan Communicative competence English Competencia comunicativa Spanish Hizkuntza Komunikazio konpetentzia Basque Compétence de communication French Competencia comunicativa Galician Competenza comunicativa Italian コミュニケーション能力 Japanese 의사소통 능력 Korean
Ten artykuł od 2011-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Kompetencja komunikacyjna, sprawność komunikacyjna – jednostkowa umiejętność używania języka odpowiednio do odbiorcy oraz do okoliczności towarzyszących procesowi komunikacji. Kompetencja ta oznacza więc umiejętność stosowania reguł gramatycznych, konstruowania wypowiedzi poprawnych i adekwatnych do danej sytuacji[1]. Podstawową jednostką kompetencji komunikacyjnej jest wypowiedź.
Pojęcie to, zaproponowane przez Della Hymesa w latach 60., zadomowiło się na gruncie pragmatyki językoznawczej, psycholingwistyki, socjolingwistyki i psychologii społecznej.
W latach 80. M. Canale i M. Swain wyodrębnili z kompetencji komunikacyjnej cztery główne komponenty:
- gramatyczny: umiejętność posługiwania się elementami leksykalnymi i regułami gramatycznymi,
- socjolingwistyczny: umiejętność tworzenia wypowiedzi odpowiednio do różnych kontekstów społecznych,
- strategiczny: właściwe stosowanie strategii komunikacyjnych[2],
- dyskursywny: umiejętność łączenia zdań zgodnie z regułami dyskursu.
- ↑ Agnieszka Pędrak: Kompetencja językowa i komunikacyjna w świetle dwujęzyczności dzieci polonijnych. [w:] Bilingual Mind – Dwujęzyczny umysł [on-line]. [dostęp 2018-01-12].
- ↑ Paweł Rogaliński: Jak politycy nami manipulują? Cz. 1: Zakazane techniki. Łódź: 2012, s. 15–16. ISBN 978-83-272-3732-3.