Konsolidator dynamiczny, inaczej linker dynamiczny – część systemu operacyjnego, która wywoływana jest w chwili uruchomienia programu i odpowiada za załadowanie do przestrzeni adresowej procesu niezbędnych dla niego bibliotek programistycznych, uzupełnienie wczytanego kodu o adresy funkcji bibliotecznych, które będą przez proces wykorzystywane, i rozpoczęcie wykonywania wczytanego kodu maszynowego od wskazanego przez programistę punktu.
Stosowany jest jako sposób zmniejszenia objętości programów wykonywalnych oraz zaoszczędzenia pamięci (przestrzeń adresowa z kopią biblioteki może być współdzielona przez wiele procesów). Wadą tego rozwiązania jest to, że zmniejsza się przenośność plików binarnych między platformami oraz wersjami bibliotek.