Back Biokonversiya Azerbaijani Conversió (química) Catalan Conversion (chemistry) English Konversioon (keemia) Estonian Taux de conversion French Conversione (chimica) Italian Conversie (scheikunde) Dutch Конверсия (химия) Russian Конверсія газів Ukrainian

Konwersja (chemia)

Zobacz też: inne znaczenia słowa „konwersja”.

Konwersja – stosowane w technologii chemicznej określenie procesów jednostkowych, mających na celu zmianę właściwości przekształcanych materiałów w wyniku różnych reakcji chemicznych, prowadzonych w aparatach zwanych konwertorami (zwykle w wysokiej temperaturze, pod wysokim ciśnieniem lub z użyciem katalizatorów). W czasie konwersji zachodzą różne reakcje chemiczne, np.[1][2]:

NaNO3 + KCl → KNO3 + NaCl (konwersja azotanu sodu nawozowym chlorkiem potasu),
CO + H2O → CO2 + H2 (konwersja tlenku węgla[3][4][5])
CH4 + H2O → CO + 3 H2 (konwersja metanu[4][5])

Przebieg tych reakcji zależy od sposobu prowadzenia różnych operacji jednostkowych, np. mieszania, krystalizacji, filtrowania, rozdzielania i oczyszczania produktów.

Związek między pojęciami „konwersja” i „wydajność”

W przemyśle chemicznym największą rolę odgrywają procesy przerobu ropy naftowej w rafineriach, w których surowce naturalne są konwertowane do bardziej użytecznych. Ropa naftowa, zawierająca stosunkowo niewielkie ilości węglowodorów lekkich (składników benzyn), jest poddawana krakingowi lub hydrokrakingowi. W czasie optymalizacji parametrów krakingu i badania przydatności różnych katalizatorów określa się m.in. „procentową konwersję”, jako specyficzną miarę efektywności prowadzonej przemiany[6].

Termin „konwersja” jest w petrochemii stosowany również w odniesieniu do usuwania związków siarki z gazów odlotowych z instalacji odsiarczających (proces Clausa[7]). Odsiarczanie odgazów może polegać np. na konwersji związków siarki do SO2 lub do H2S[8].

W chemii jądrowej pojęcie konwersji określa proces przetwarzania materiału paliworodnego w materiał rozszczepialny[2].

  1. ↑ Encyklopedia techniki; Chemia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowo–Techniczne, 1993, s. 359-360, 488. ISBN 83-204-1312-5.
  2. ↑ a b "Leksykon naukowo-techniczny z suplementem". T. A-O. Warszawa: WNT, 1989, s. 385, 485. ISBN 83-204-0969-1.
  3. ↑ K. Antoniak: Katalizatory Co-Mo promotorowane alkaliami na nośnikach glinowych i węglowych dla procesów konwersji CO z parą wodną gazów zasiarczonych. [w:] Praca doktorska, promotor: dr hab. Janusz Ryczkowski, prof. UMCS Wydział Chemii, Zakład Technologii Chemicznej, UMCS Lublin, Instytut Nawozów Sztucznych [on-line]. www.rsi.lubelskie.pl. [dostęp 2016-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-23)]. (pol.).
  4. ↑ a b Monika Maria Jarosińska: Funkcjonalizacja metanu w oleum przy zastosowaniu pierwiastków grupy 17 jako katalizatorów. Szczecin: 2010, s. 4. [dostęp 2016-12-23].
  5. ↑ a b Eugeniusz Molga, Robert Cherbański. Zintegrowany proces produkcji wodoru przez konwersję metanu parą wodną z równoczesną sorpcją CO2. „Inż. Ap. Chem.”. 49 (3), s. 73–74, 2010. (pol.). 
  6. ↑ Kraking katalityczny. Oznaczanie aktywności katalizatorów metodą UOP. [w:] Skrypt PWr: Podstawowe procesy jednostkowe w technologii chemicznej, ćwiczenie 1 [on-line]. www.nw.pwr.wroc.pl. s. 11. [dostęp 2012-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-21)]. (pol.).
  7. ↑ Jacek Molenda: Oczyszczanie gazów w instalacjach Clausa. e-bmp.pl, 2010 05 17. [dostęp 2016-12-23]. (pol.).
  8. ↑ Mariusz Mihułka i wsp.: Charakterystyka technologiczna rafinerii ropy i gazu w Unii Europejskiej. Ministerstwo Środowiska, 2003. [dostęp 2012-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-03)]. (pol.).
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne