![]() Koriat, autorstwa Bartosza Paprockiego (1578) | |
![]() Herb Giedyminowiczów | |
Książę nowogrodzki | |
Okres |
od 1341 |
---|---|
Książę wołkowyski | |
Okres |
od 1341 |
Książę mścibochowski | |
Okres |
od 1341 |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia |
ok. 1305/1308 |
Data śmierci |
po 1358 |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Narymunt, Olgierd, Jawnuta, Kiejstut, Lubart, Monwid, Witold |
Dzieci |
Borys, Leon, Dymitr, Jerzy, Teodor, Aleksander, Konstanty, Wasyl, Anastazja?, Żedywid? |
Michał Koriat, przed chrztem: Koriat (starorus. Корят[a][1], ur. ok. 1305/1308, zm. po 1358) – książę nowogrodzki, wołkowyski i mścibochowski. Jeden z synów Giedymina.
Z danych genealogicznych, które przytacza Józef Wolff, był szóstym z kolei synem Giedymina[2]. Działalność dziejowa Koriata ograniczała się w dużej mierze na poselstwie odbytym do chana tatarskiego, kiedy to został uwięziony, a następnie wydany w ręce Szymona Pysznego, wielkiego księcia moskiewskiego[3].
Po śmierci Koriata jego synowie zostali wysiedleni z Nowogródka, którym władał ich ojciec. Zostali wówczas przeniesieni na świeżo zdobyte od Tatarów Podole[4].
Koriat jest protoplastą Koriatowiczów i przodkiem Czartoryskich[4].
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>