Kryzys sudecki

Kryzys sudecki – międzynarodowy kryzys z 1938 roku spowodowany żądaniami III Rzeszy, dotyczącymi Kraju Sudeckiego w Czechosłowacji^[1], zamieszkałego przez znaczną liczbę Niemców domagających się przyłączenia do III Rzeszy. Kryzys sudecki był jednym z kluczowych wydarzeń poprzedzających II wojnę światową. Adolf Hitler, powołując się na konieczność obrony interesów Niemców sudeckich, początkowo domagał się autonomii dla tego regionu, a następnie jego włączenia do III Rzeszy, grożąc w razie sprzeciwu wybuchem wojny^[1]. Po uzyskaniu zgody mocarstw zachodnich, w wyniku układu monachijskiego, Niemcy w październiku 1938 roku dokonały aneksji Kraju Sudeckiego^[1]. Sytuację tę wykorzystały również inne państwa – Polska zajęła Zaolzie, a Węgry (w ramach tzw. arbitrażu wiedeńskiego) otrzymały południową Słowację i Ruś Zakarpacką^[1].