Kwas karminowy

Ten artykuł dotyczy koszenili (kwasu karminowego). Zobacz też: karmin i czerwień koszenilowa A.

Kwas karminowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas 3,5,6,8-tetrahydroksy-1-metylo-9,10-diokso-7-((3R,4R,5S,6R)-3,4,5-trihydroksy-6-(hydroksymetylo)tetrahydro-2H-pyran-2-ylo)-9,10-dihydroantraceno-2-karboksylowy lub kwas 7-α-D-glukopiranozylo-9,10-dihydro-3,5,6,8-tetrahydroksy-1-metylo-9,10-dioksoantracenokarboksylowy Inne nazwy i oznaczenia E120, koszenila, karmina C.I. 75470, czerwień naturalna 4
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C22H20O13
Masa molowa	492,39 g/mol
Wygląd	ciemnoczerwony proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	1260-17-9
PubChem	9807916
SMILES CC1=C2C(=CC(=C1C(=O)O)O)C(=O)C3= C(C2=O)C(=C(C(=C3O)O)C4[C@@H]([C@H]([C@@H]([C@H](O4)CO)O)O)O)O
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 30 g/l[2] w innych rozpuszczalnikach DMSO: rozpuszczalny[1] etanol: bardzo trudno[1] Temperatura topnienia 136 °C (rozkład)[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: [1] Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów według MSDS.
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Kwas karminowy, koszenila, karmina (E120) – organiczny związek chemiczny, naturalny, karminowy barwnik pozyskiwany z wysuszonych, zmielonych owadów, zwanych czerwcami kaktusowymi (Dactylopius coccus), żyjących w Meksyku. Od starożytności aż po XVI wiek uzyskiwano go także z czerwców polskich (Porphyrophora polonica). Jest jednym z nielicznych rozpuszczalnych w wodzie naturalnych barwników, które nie ulegają degradacji z upływem czasu. Jest najbardziej odporny na działanie światła, podwyższonej temperatury i utlenianie spośród wszystkich naturalnych barwników, a nawet bardziej trwały niż niektóre barwniki syntetyczne.

Ekstrakt koszenili to ciemnoczerwony płyn, a po wysuszeniu – proszek. Produkt handlowy barwnika występuje w połączeniu z kationami amonu, wapnia, sodu i potasu, pojedynczo lub w kombinacjach. Może także zawierać materiał białkowy pochodzący z innych owadów.

Jeden kilogram koszenili uzyskuje się z około 155 tys. owadów^[3].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg masy ciała^[3].