Kwintus Cecyliusz Metellus

Quintus Caecilus Metellus (ur. przed 237 p.n.e., zm. po 179 p.n.e.) – członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy, syn Lucjusza Cecyliusza Metellusa, konsula w 251 p.n.e.^[1]. W 216 p.n.e. został wybrany do kolegium pontyfików^[2]. Sprawował urząd edyla plebejskiego w 209 p.n.e.^[3], a w następnym roku urząd edyla kurulnego^[4]. W 207 p.n.e. służył jako legat w armii Tyberiusza Klaudiusza Nerona w kampanii przeciwko Hazdrubalowi. Był jednym z trzech posłów, którzy dostarczyli do Rzymu wieść o zwycięstwie nad rzeką Metaurus^[5]. Dyktator w 207 p.n.e. Marek Liwiusz Salinator mianował Metellusa dowódcą jazdy (Magister equitum)^[6]. W 206 p.n.e. został konsulem z Lucjuszem Wetoriuszem^[6]. Obu tym konsulom przydzielono jako teren działania Bruttium i wojnę z Hannibalem. Kwintusowi przydzielono dwa legiony, którymi poprzedniego roku jako konsul dowodził Gajusz Klaudiusz^[7]. Prowadził działania przeciwko Hannibalowi w Bruttium i Lukanii, ale bez większych sukcesów^[8]. Przedłużono mu dowództwo nad tym samym wojskiem na następny 205 p.n.e. i kontynuował działania w Bruttium wraz z nowym konsulem Publiuszem Licyniuszem Krassusem^[9]. Pod koniec tegoż 205 roku p.n.e. konsul mianował go dyktatorem z zadaniem przeprowadzenia wyborów, jego wojsko zostało rozwiązane a po przeprowadzeniu wyborów, złożył urząd^[10]. W 204 p.n.e. był członkiem. komisji do rozpatrzenia skargi Lokrów na Scypiona i jego legata Pleminiusza za zachowanie garnizonu rzymskiego w Lokrach^[11]. W senacie stale wspierał interesy słynnego wodza Publiusza Korneliusza Scypiona Afrykańskiego^[12][13]. Kwintus Metellus, który brał aktywny udział w wojnie z Hannibalem, w swojej przemowie w senacie w 201 p.n.e. podsumuwującej tę wojnę stwierdził, że jej zakończenia nie uważa za błogosławieństwo dla Rzymu, gdyż obawia się, że Rzymianie znów popadną w poprzednią gnuśność, z której wydobyła ich obecność Hannibala^[14]. W 210 został członkiem komisji do przydziału ziemi weteranom Scypiona. W latach 185-184 posłował do Macedonii dla rozsądzenia sporów króla Filipa z sąsiadami^{[15][16][17][18]} i na Peloponez w sprawie sporów Achajów z Lacedemończykami^[19][20]. Kwintus po zakończeniu misji skarżył się ostro w senacie, że nie umożliwiono legatom wystąpić przed kongresem Achajów^[21][22][23]. Według świadectwa Cycerona był dobrym mówcą^[24].