Lodowiec Taylora przy jeziorze Lake Bonney | |
Położenie | |
Państwo | |
---|---|
Dependencja | |
Miejscowości nadbrzeżne |
stacja badawcza |
Region | |
Wysokość lustra |
57 m n.p.m. |
Morfometria | |
Powierzchnia |
3,2 km² |
Wymiary • max długość • max szerokość |
|
Głębokość • średnia • maksymalna |
|
Długość linii brzegowej |
12,3 km |
Objętość |
64800 tys. m³ |
Hydrologia | |
Rzeki zasilające |
liczne |
Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie Antarktyki | |
77°43′S 162°23′E/-77,716667 162,383333 |
Lake Bonney (ang.: „jezioro Bonneya”[1]) – słone jezioro meromiktyczne, endoreiczne, z całoroczną pokrywą lodową, położone w dolinie Taylor Valley (część oazy McMurdo Dry Valleys na Ziemi Wiktorii). Posiada dwa baseny, wschodni i zachodni, połączone wąskim i płytkim przesmykiem. Odkryte przez brytyjską ekspedycję antarktyczną Discovery Expedition (1901–1904), nazwane przez Roberta F. Scotta podczas ekspedycji Terra Nova (1910–1913) na cześć Thomasa G. Bonneya, profesora geologii na University College London w latach 1877–1901[2].