Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Strona internetowa |
Leonard Susskind (ur. 1940 w Nowym Jorku) – amerykański fizyk teoretyczny, profesor na Uniwersytecie Stanforda i popularyzator nauki; członek National Academy of Sciences (NAS), Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk (AAAS) oraz innych międzynarodowych organizacji badawczych. Laureat Nagrody Sakurai przyznawanej przez Amerykańskie Towarzystwo Fizyczne (APS) teoretykom cząstek elementarnych (1998) i włoskiego Medalu Diraca (2023[1]); wieloletni uczeń i przyjaciel noblisty Richarda Feynmana[2].
Susskind zajmował się głównie kwantową teorią pola – w tym fizyką cząstek elementarnych i teorią strun – oraz kwantową fizyką statystyczną i kosmologią. Jest współtwórcą teorii strun – w latach 60., niezależnie od Nambu i Nielsena odkrył, że cząstka elementarna może być opisana jako obiekt rozciągły w stanie relatywistycznego wzbudzenia. Nagrodę Sakurai otrzymał za badania silnych oddziaływań jądrowych, konkretniej za rozwój hadronowych modeli strunowych w chromodynamice kwantowej[3]. Rozwinął też zasadę holograficzną opracowaną przez Gerardusa ’t Hoofta[potrzebny przypis], a w 2003 roku jako pierwszy wprowadził pojęcie krajobrazu teorii strun[potrzebny przypis].
Susskind popularyzował fizykę przez książki, publiczne wykłady oraz wywiady[4].