Back ليوبولد ستاف Arabic ليوبولد ستاف ARZ Леапольд Стаф Byelorussian Леапольд Стаф BE-X-OLD Leopold Staff Czech Leopold Staff German Λεόπολντ Σταφ Greek Leopold Staff English Leopold Staff Esperanto Leopold Staff Spanish
 Leopold Staff (1911) | |
| Imię i nazwisko |
Leopold Henryk Staff |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1878 |
| Data i miejsce śmierci |
31 maja 1957 |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Leopold Henryk Staff (ur. 14 listopada 1878 we Lwowie, zm. 31 maja 1957 w Skarżysku-Kamiennej) – polski poeta, tłumacz i eseista. Jeden z najwybitniejszych twórców literatury polskiej XX wieku[1][2], kojarzony głównie jako przedstawiciel współczesnego klasycyzmu; prekursor poezji codzienności[3], związany także z franciszkanizmem i parnasizmem. Zaliczany do czołowych poetów młodopolskich, w okresie międzywojennym stał się duchowym przywódcą skamandrytów[4]. Już za życia nazywany „pomnikiem polskiej poezji”, postrzegany jako wzór klasyka i artysty-mędrca[5]. W roku 1950 nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury[6].
W latach 1897–1901 studiował na uniwersytecie we Lwowie prawo, filozofię i romanistykę. Uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jagiellońskiego (1949), pracował także jako członek, a później wiceprezes Polskiej Akademii Literatury, wydawca dzieł filozoficznych. Pomimo otaczającej go sławy, starał się nie wyjawiać szczegółów swojego życia, w tym też celu w okresie późnej starości spalił niemal całą swoją osobistą korespondencję.
W ciągu sześćdziesięciu lat twórczego życia liryka Staffa podlegała wewnętrznym przemianom, których stałym elementem było pojmowanie poezji jako ocalenia sumienia i nauki służącej osiąganiu pełni człowieczeństwa. W ujęciu Staffa poeta jest przeznaczony do tego, aby – nawet w obliczu wojny czy też rozkładu klasycznych wartości – zachował umiar i harmonię, głosił sprawiedliwość oraz nadzieję odrodzenia[7]. Nienaganna forma oraz kult ładu i spokoju sprawiły, że łączono go z nurtem apollińskim polskiej poezji. Głównym zainteresowaniem całej jego twórczości był przy tym „konkretny, pojedynczy człowiek”, osoba ludzka jako nieskończona wartość sama w sobie[8]. W tomie Szumiąca muszla Staff objawił się jako autor subtelnych erotyków. Osobne zbiory wierszy poświęcił tematyce I wojny światowej (Tęcza łez i krwi) oraz poszukiwaniu mistycznych doświadczenia Boga (Ucho igielne). Tom Wysokie drzewa stał się wyraźnym postulatem zamiłowania Staffa do „spokojnego, sensownego” i majestatycznego piękna Natury przeciwstawionej Historii i miejskiej cywilizacji[9]. Novum przyniósł rozsławiony przez skamandrytów tomik Ścieżki polne, sławiący we wzniosłym stylu wiejską codzienność oraz – pozorną niepoetyckość – psów, wołów, kur czy wywozu gnoju.
- ↑ Marta Tomczyk, Posłowie, [w:] Leopold Staff, Poezje, Kraków: Zielona Sowa, 2005, s. 275, ISBN 83-7389-855-7, OCLC 749696908.
- ↑ Bartłomiej Szleszyński, Leopold Staff [online], Culture.pl, 2003 [dostęp 2022-04-19].
- ↑ Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 2000, s. 53. ISBN 83-01-13007-5.
- ↑ Jerzy Kwiatkowski: Literatura Dwudziestolecia. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 1990, s. 89. ISBN 83-01-09928-3.
- ↑ Marta Tomczyk, Posłowie, [w:] Leopold Staff, Poezje, Kraków: Zielona Sowa, 2005, s. 318, ISBN 83-7389-855-7, OCLC 749696908.
- ↑ The official website of the Nobel Prize – NobelPrize.org [online], NobelPrize.org [dostęp 2018-09-21] (ang.).
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieświęch 122BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Bronisław Maj: Wysokie drzewa, wielka rzeka... szesnaście gloss do wierszy Leopolda Staffa. W: Leopold Staff: Wysokie drzewa. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1997, s. 13. ISBN 83-08-02666-4.
- ↑ Bronisław Maj: Wysokie drzewa, wielka rzeka... szesnaście gloss do wierszy Leopolda Staffa. W: Leopold Staff: Wysokie drzewa. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1997, s. 12. ISBN 83-08-02666-4.