IO 1988 | |
---|---|
Stolica igrzysk | |
Liczba ekip |
173 |
Liczba sportowców |
9956 |
Liczba konkurencji |
286 w 32 dyscyplinach |
Otwarcie | |
Oficjalne otwarcie |
Juan Carlos (Król Hiszpanii) |
Zamknięcie | |
Przysięga olimpijska |
Luis Doreste Blanco (sportowcy) |
Znicz olimpijski | |
Stadion |
XXV Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XXV Olimpiady) odbyły się w Barcelonie w 1992 roku. Były to pierwsze igrzyska olimpijskie odbywające się w Hiszpanii.
Po raz pierwszy od wielu lat tej największej imprezy sportowej nie próbowano wykorzystać do celów innych niż sportowe. Historyczne przemiany polityczne, które z początkiem lat dziewięćdziesiątych XX w. nastąpiły w Europie Wschodniej (upadek rządów komunistycznych w państwach tego regionu), zaowocowały odzyskaniem przez niektóre kraje (Litwę, Łotwę, Estonię i Chorwację) suwerenności oraz umożliwiły im start w igrzyskach pod flagami narodowymi. Po zjednoczeniu obu państw niemieckich ponownie wystąpiła reprezentacja jednego kraju – Republika Federalna Niemiec. Sportowcy z byłych republik radzieckich po raz ostatni uczestniczyli jako jedna ekipa (w barwach Wspólnoty Niepodległych Państw), po raz ostatni na igrzyskach wystąpiła też ekipa Czechosłowacji.
Południowa Afryka, która zaprzestała stosowania polityki apartheidu, powróciła do rodziny olimpijskiej, wystawiając reprezentację mieszaną rasowo.
Z powodu międzynarodowych sankcji na start w igrzyskach nie pozwolono drużynie Jugosławii, MKOl zezwolił jednak, aby pochodzący z Jugosławii sportowcy startowali jako niezależna drużyna.
Ceremonię otwarcia igrzysk obserwowało 65 tysięcy widzów oraz blisko 3 miliardy telewidzów na całym świecie, a w bogatym programie artystycznym wystąpiły m.in. największe sławy muzyki poważnej.
Program igrzysk poszerzony został o trzy nowe dyscypliny: badminton, baseball i judo kobiet. W igrzyskach w Barcelonie masowo brali udział sportowcy, którym do tej pory (ze względu na ich status zawodowca) uniemożliwiono występy na arenach olimpijskich.