Licario

Licario, przez greckie źródła określany jako Ikarios, żył w XIII wieku i był bizantyjskim dowódcą łacińskiego pochodzenia. Urodził się na Eubei w mieszanej rodzinie, był zatem tak zwanym Gasmouloi. Wszedł w konflikt z miejscowymi, łacińskimi triarchami i z tego powodu wstąpił na służbę do bizantyjskiego cesarza, Michałowa VIII Paleologa. W wyniku prowadzonych przez niego kampanii cesarstwu udało się odbić wiele wysp na morzu Egejskim z rąk łacinników. W zamian za zasługi cesarz nadał mu Eubeę i tytuły megas konostaulos oraz megas dux. Był pierwszym nie- Grekiem noszącym ten tytuł.