Literatura turecka

Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Literatura turecka – teksty mówione (twórczość ustna) i pisane w języku tureckim w jego formie współczesnej oraz w języku osmańskotureckim, stanowiącym podstawę starszego piśmiennictwa tureckiego.

Dzieje literatury tureckiej obejmują okres niemal 15 wieków. Najstarszymi zapisami tekstów tureckich są ryte w kamieniu inskrypcje zapisywane pismem orchońskim, odnalezione w dolinie rzeki Orchon w środkowej Mongolii i datowane na VIII w. n.e. W IX i X w. wśród koczowniczych tureckich ludów Azji Środkowej ukształtowała się tradycja ustnej epiki, która zaowocowała powstaniem wśród Oguzów cyklu opowieści zgromadzonych w Księdze Dede Korkuta oraz eposu Manas wśród przodków dzisiejszych Kirgizów.