Lont

Palący się lont

Lont – przewód służący do zdalnego lub opóźnionego odpalenia ładunku wybuchowego lub pirotechnicznego przy pomocy ognia. Lont pirotechniczny jest to sznur nasączony specjalnym materiałem służącym do inicjowanie wybuchów na odległość lub opóźnionego odpalenia ładunku. Lonty pirotechniczne są kluczowym elementem w kontrolowanym odpalaniu materiałów wybuchowych takich jak fajerwerki czy petardy.

Historycznie lont wykonywano ze sznura konopnego, gotowanego kilka dni w mieszaninie wapna, nawozu końskiego, popiołu i saletry. Po wysuszeniu, sznur taki, zapalony, żarzył się powoli i służył do odpalania broni przez podpalenie prochu na panewce. Cienki lont muszkieterski używano do broni z zamkiem lontowym, a gruby na ok. 10 mm lont artyleryjski, cięty na 2-3 metrowe odcinki, służył do odpalania armat[1].

Współczesne lonty to sznury z rdzeniem z materiału wybuchowego lub materiału pirotechnicznego. W uproszczonej formie wykonywany dawnym sposobem przez nasycanie sznurka z włókna naturalnego lub papieru chemikaliami. Obecnie jednymi z najpowszechniej stosowanych lontów w pirotechnice są lonty typu Visco.

  1. Lont. W: Mała Encyklopedia Wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967, s. 197.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne