Ludwik Ferdynand de France

Ten artykuł od 2011-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ludwik Ferdynand de France

Delfin Francji
Okres	od 4 września 1729 do 20 grudnia 1765
Dane biograficzne
Dynastia	Burbonowie
Data i miejsce urodzenia	4 września 1729 Wersal
Data i miejsce śmierci	20 grudnia 1765 Fontainebleau
Ojciec	Ludwik XV
Matka	Maria Leszczyńska
Żona	1. Maria Teresa Rafaela Burbon, 2. Maria Józefa Wettyn
Dzieci	z Marią Teresą: Maria Teresa; z Marią Józefą: Maria Zefiryna, Ludwik, Ludwik-Ksawier, Ludwik XVI Ludwik XVIII Karol X Maria Klotylda, Elżbieta
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Ferdynand de France, fr. Louis, dauphin de France lub Louis de France (ur. 4 września 1729, w Wersalu, zm. 20 grudnia 1765, w Fontainebleau) – najstarszy syn króla Francji Ludwika XV i jego żony Marii Leszczyńskiej.

Urodził się jako czwarte dziecko i pierwszy długo wyczekiwany syn pary królewskiej. Wszystkie duże miasta Francji uczciły jego narodziny fajerwerkami. Od urodzenia nosił tytuł delfina – następcy tronu Francji, jednak nigdy nie został królem, bo zmarł na gruźlicę przed swoim ojcem. Zgodnie z tradycją dynastii królewskiej, został ochrzczony zaraz po urodzeniu bez nadania imienia, w prywatnej ceremonii przez kardynała Armanda de Rohan. 27 kwietnia 1737, w wieku 7 lat został ochrzczony w ceremonii publicznej i wtedy nadano mu imię Ludwik. Jego rodzicami chrzestnymi zostali: Ludwik I, książę Orleanu, i Ludwika Franciszka, księżna de Bourbon (wdowa po Ludwiku III, księciu de Bourbon).

Ludwik był pulchnym mężczyzną. Świetnie wykształcony i kulturalny, był pilnym uczniem i znawcą muzyki. Wolał prowadzić konwersację niż uczestniczyć w polowaniach, balach czy spektaklach. Był bardzo wyczulony na punkcie moralności, co popierała jego druga żona oraz jezuici. Był wręcz dewotem, mocno wspierał jezuitów, podobnie jak wcześniej jego matka, a następnie jego siostry. W oczach sióstr był idealnym chrześcijańskim księciem, który silnie kontrastował z postawą ich ojca – wiecznego kobieciarza. Ludwik był przez ojca trzymany z dala od spraw państwowych. Jego ojcu nie podobało się, że syn przewodzi partii dewotów, którzy liczyli, że po wstąpieniu Ludwika na tron dostaną nieograniczoną władzę^[1]. Ludwik zmarł jednak w Fontainebleau, w wieku 36 lat. Kiedy umierał, wciąż żyli jego ojciec, matka a nawet dziadek – król Stanisław Leszczyński, książę Lotaryngii. Ludwik został pochowany w katedrze Świętego Stefana w Sens. Jego serce pochowano w bazylice Saint-Denis.