V–XVI w. | |||
| |||
Ustrój polityczny | |||
---|---|---|---|
Stolica |
Dongola (do 1365) | ||
Położenie na mapie świata | |||
18°13′28″N 30°44′33″E/18,224444 30,742500 |
Makuria (staronubijski: Makouria, arabski: al-Muqurra) – królestwo położone na terenach dzisiejszego północnego Sudanu i południowego Egiptu, początkowo ograniczone do terenów leżących wzdłuż Nilu od trzeciej katarakty do obszaru pomiędzy piątą a szóstą kataraktą, czyli na terenie Górnej Nubii[1]. Makuria kontrolowała również szlaki handlowe, kopalnie oraz oazy na wschód i zachód od rzeki. Jej stolicą była Dongola (arabski: Dunqulah), której nazwę czasami stosowano na określenie całego królestwa.
Królestwo powstało prawdopodobnie w IV albo V w., po upadku Meroe[2]. Przed końcem VI stulecia Makuria przyjęła chrześcijaństwo. Podbój Egiptu przez muzułmanów w VII w. spowodował jej odcięcie od reszty chrześcijańskiego świata. Makuria odparła arabską inwazję w połowie VII w., a traktat który w wyniku tego podpisano, znany jako Bakt, zapoczątkował okres względnego pokoju pomiędzy stronami, pokoju który trwał do XIII stulecia. Jeszcze w czasie arabskiej inwazji albo też podczas panowania króla Merkuriosa Makuria dokonała aneksji swojego północnego sąsiada Nobadii (Dolna Nubia)[1]. Okres pomiędzy mniej więcej 750 a 1150 r. to czas prosperity królestwa, tzw. Złoty Wiek[3]. Wzrastająca agresja ze strony Egiptu, jak również wewnętrzna niezgoda doprowadziły w XIV w. do upadku państwa.