Manfred Steinbach

Manfred Steinbach

Manfred Steinbach w 1958
Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1933 Szprotawa
Wzrost	182 cm
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Manfred Steinbach (ur. 18 sierpnia 1933 w Szprotawie^[1]) – niemiecki lekkoatleta (sprinter i skoczek w dal), były rekordzista świata, później profesor medycyny sportowej.

Po zakończeniu II wojny światowej przebywał z rodziną w Niemieckiej Republice Demokratycznej. W 1952 rozpoczął studia medyczne w Halle^[2]. W 1953 jego rodzice uciekli do RFN^[3], lecz Steinbach pozostał w NRD.

14 października 1956 biegł na drugiej zmianie niemieckiej sztafety 4 × 100 metrów (w składzie: Lothar Knörzer, Steinbach, Leonhard Pohl i Manfred Germar), która ustanowiła wynikiem 40,0 rekord kraju^[4] i wyrównała rekord Europy w tej konkurencji^[5]. Startował w biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne we wspólnej reprezentacji olimpijskiej Niemiec, ale odpadł w eliminacjach^[1].

20 kwietnia 1958 uciekł z NRD przez Berlin Zachodni do RFN^[2][3]. 29 sierpnia tego roku w Kolonii sztafeta 4 × 100 metrów RFN w składzie: Steinbach, Martin Lauer, Heinz Fütterer i Manfred Germar wyrównała należący do USA rekord świata i poprawiła rekord Europy czasem 39,5 s^[6][5].

24 lipca 1960 w Berlinie Steinbach uzyskał w skoku w dal odległość 8,14 m, o 1 centymetr większą od rekordu świata należącego go Jessego Owensa. Wynik ten nie został jednak uznany za rekord z powodu braku pomiaru siły wiatru^[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie Steinbach zajął 4. miejsce w skoku w dal z wynikiem 8,00 m^[1], który był również rekordem RFN^[8].

Oprócz wymienionych wyżej rekordów Steinbach był również rekordzistą NRD w biegu na 100 metrów (10,4 s w 1956), biegu na 200 metrów (dwukrotnie 21,2 s w 1956) i w sztafecie 4 × 100 metrów (do wyniku 41,0 w 1957)^[9].

Był mistrzem NRD w biegach na 100 metrów i na 200 metrów w 1956^[10][11], mistrzem NRD w 1956 i brązowym medalistą w 1957 w sztafecie 4 × 100 metrów^[12], a także mistrzem RFN w skoku w dal w latach 1960–1962^[13]. Był również halowym wicemistrzem RFN w skoku w dal w 1959 i brązowym medalistą w 1960^[14] oraz brązowym medalistą w biegu na 60 metrów w 1959^[15].

Zakończył karierę lekkoatletyczną w 1967.

Ukończył studia medyczne w 1959 w Getyndze. Habilitował się w 1961 w Moguncji. W latach 1965–1970 kierował Instytutem Medycyny Sportowej. Od 1970 do 1977 był dyrektorem w ministerstwie spraw socjalnych Hesji, a w latach 1977–1993 był dyrektorem w Ministerstwie Zdrowia RFN. Od 1999 do 2008 był przewodniczącym niemieckiego związku uzdrowisk. Jest emerytowanym profesorem medycyny sportowej na Technische Universität Darmstadt.