Mark Rakita

Mark Rakita

Марк Ракита

Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1938 Moskwa
Wzrost	179 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 1964 szermierka (szabla druż.) złoto Meksyk 1968 szermierka (szabla druż.) srebro Meksyk 1968 szermierka (szabla ind.) srebro Monachium 1972 szermierka (szabla druż.) Mistrzostwa świata złoto Paryż 1965 szabla druż. złoto Montreal 1967 szabla ind. złoto Montreal 1967 szabla druż. złoto Hawana 1969 szabla druż. złoto Ankara 1970 szabla druż. złoto Wiedeń 1971 szabla druż. srebro Gdańsk 1963 szabla druż. srebro Ankara 1970 szabla ind. srebro Moskwa 1966 szabla druż. brąz Buenos Aires 1962 szabla druż.
Odznaczenia

Mark Siemionowicz Rakita (ros. Марк Семёнович Ракита; ur. 22 lipca 1938 w Moskwie) − radziecki szablista pochodzenia żydowskiego^[1], czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Treningi rozpoczął w wieku 14 lat.

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 roku reprezentacja ZSRR w składzie: Umiar Mawlichanow, Mark Rakita, Jakow Rylski, Boris Mielnikow i Nugzar Asatiani zdobyła drużynowo złoty medal. W turnieju indywidualnym był dziewiąty. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Meksyku wspólnie z Umiarem Mawlichanowem, Władimirem Nazłymowem, Wiktorem Sidiakiem i Eduardem Winokurowem ponownie zdobył złoty medal drużynowo. W zawodach indywidualnych zdobył srebrny medal, w rundzie finałowej przegrywając walkę o złoty medal z Polakiem Jerzym Pawłowskim 4:5^[2]. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku, wraz z kolegami z reprezentacji zdobywając srebrny medal w zawodach drużynowych. W zawodach indywidualnych odpadł w pierwszej rundzie.

Podczas mistrzostw świata w Buenos Aires w 1962 roku razem z Umiarem Mawlichanowem, Nugzarem Asatianim, Lwem Kuzniecowem, Jakowem Rylskim i Walerijem Żytnym zajął trzecie miejsce w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji zdobywał następnie złote medale na mistrzostwach świata w Paryżu (1965), mistrzostwach świata w Montrealu (1967), mistrzostwach świata w Hawanie (1969), mistrzostwach świata w Ankarze (1970) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1971) oraz srebrne na mistrzostwach świata w Gdańsku (1963) i mistrzostwach świata w Moskwie (1966). Ponadto zdobył dwa medale w turniejach indywidualnych: złoty na MŚ 1967 oraz srebrny na MŚ 1970 (za Węgrem Tiborem Pézsą)^[3].

Odznaczony orderem „Znak Honoru” i medalem „Za pracowniczą dzielność”. Po zakończeniu kariery pracował jako trener. Prowadził reprezentację ZSRR na IO 1976, IO 1980 i IO 1988. Był też międzynarodowym sędzią i członkiem Rosyjskiej Federacji Szermierki^[4].