Odkryte planetoidy: 11 | |
---|---|
(44594) 1999 OX3[i][ii][iii] | 21 lipca 1999 |
(45802) 2000 PV29 | 5 sierpnia 2000 |
(54520) 2000 PJ30 | 5 sierpnia 2000 |
(60620) 2000 FD8[i][ii][iii] | 27 marca 2000 |
(60621) 2000 FE8[i][ii][iii] | 27 marca 2000 |
(76803) 2000 PK30 | 5 sierpnia 2000 |
(182222) 2000 YU1[ii][iv] | 16 grudnia 2000 |
(182223) 2000 YC2[ii][iv] | 17 grudnia 2000 |
(468422) 2000 FA8[i][ii][iii] | 27 marca 2000 |
(469333) 2000 PE30 | 5 sierpnia 2000 |
(506439) 2000 YB2[ii][iv] | 16 grudnia 2000 |
Matthew J. Holman (ur. 1967[1]) – astrofizyk ze Smithsonian Astrophysical Observatory, wykładowca na Uniwersytecie Harvarda. Studiował na MIT, gdzie otrzymał swój licencjat z matematyki w 1989 i doktorat z planetologii w 1994[2].
Był częścią zespołu, który odkrył liczne nieregularne satelity Saturna (Albioriks), Urana (Prospero, Setebos, Stefano, Trinculo, Francisco, Ferdynand) i Neptuna (Halimede, Sao, Laomedeia, Neso)[3].
Odkrył 11 planetoid, z czego 4 samodzielnie, a 7 wspólnie z innymi astronomami[4].
Jego imieniem została nazwana planetoida (3666) Holman[1].
W 1998 roku otrzymał nagrodę Newcomb Cleveland Prize[5] za artykuł opublikowany w czasopiśmie Science – The Origin of Chaos in the Outer Solar System.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie mpc
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie harvard
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie jpl
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie mpcdisc