Megalonotini

Megalonotini
Slater, 1957
Strzeszyk rudogoleń
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	Pentatomomorpha
Nadrodzina	Lygaeoidea
Rodzina	brudźcowate
Podrodzina	Rhyparochrominae
Plemię	Megalonotini
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Megalonotini – plemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny brudźcowatych.

Pluskwiaki te mają przedplecze z płasko rozszerzonymi lub zaopatrzonymi w listewkę krawędziami bocznymi. Odwłok jest wyposażony w laterotergity i ma przetchlinki trzeciej i czwartej pary umieszczone na grzbietowej stronie segmentów, a pozostałe na sternitach^[1].

U larw brak jest szwu Y-kształtnego. Odwłok mają ciemno ubarwiony, silnie zesklerotyzowany i wyposażony w trzy dobrze wykształcone ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych^[1].

Przedstawiciele plemienia zamieszkują głównie strefę międzyzwrotnikową Starego Świata i krainę Palearktykę. Nieliczne gatunki znane są z Nearktyki, natomiast brak ich zupełnie w krainie neotropikalnej^[1] i australijskiej^[2][1]. W Polsce stwierdzono 7 gatunków z 2 rodzajów^[3] (zobacz: brudźcowate Polski).

Takson ten wprowadzony został w 1957 roku przez Jamesa Alexandera Slatera^[3]. Należy do niego około 90 opisanych gatunków, zgrupowanych w rodzajach^[4]:

• Afralampes Slater, 1998
• Allocentrum Bergroth, 1894
• Anepsiocoris Puton, 1886
• Anepsiodes Reuter, 1882
• Dermatinoides Slater & Sweet, 1973
• Hadrocnemis Jakovlev, 1881
• Hispanocoris Costas & Vázquez, 1999
• Icus Fieber, 1861
• Lamprodema Fieber, 1861
• Lasiocoris Fieber, 1861
• Leptomelus Jakovlev, 1881
• Megalonotus Fieber, 1861 – strzeszyk
• Metastenothorax Reuter, 1884
• Microthisus Lindberg, 1958
• Pezocoris Jakovlev, 1875
• Piezoscelis Fieber, 1870
• Polycrates Stal, 1865
• Proderus Fieber, 1861
• Sphragisticus Stal, 1872
• Tempereocoris Pericart, 1995
• Tethallotrum Scudder, 1962