Merlin – jeden z bohaterów legend arturiańskich. Wielki czarodziej. Przyjmuje się, że postać tę wymyślił Geoffrey z Monmouth, przy czym pierwowzorem Merlina był walijski wieszcz i bard – Myrddin. Latynizując to imię, Geoffrey wymyśla formę Merlinus, choć prawidłowa byłaby raczej "Merdinus". Ta ostatnia jednak zbyt mocno kojarzyłoby się ze słowem merda, które w języku łacińskim i w językach romańskich jest ordynarne. W najbardziej rozpowszechnionej wersji legendy, Merlin był synem inkuba i śmiertelnej kobiety (kambionem)[1] – szatan spłodził go, by czynił zło na świecie, lecz Merlin został ochrzczony i wykorzystał odziedziczoną szatańską moc do czynienia dobra[2]. Według innej wersji, Merlin był stworzony przez Mab – królową magii – lecz urodziła go kobieta, która potem zmarła[potrzebny przypis].
Trzeci cykl walijskiej triady podaje, że Clas Myrrdin (Samotnia Merlina) była nazwą Wielkiej Brytanii[3]. Według niektórych (A.O.H. Jarmana), słowo Myrddin jest walijską wersją rzymskiej nazwy Carmarthen[4]. Kontrastuje to z popularnym, lecz fałszywym ludowym przekazem, że miasto zostało nazwane na cześć wieszcza. Nazwa Carmarthen wywodzi się od rzymskiej nazwy miasta Moridunum[5][4], które pochodzi od nazwy "moridunon" oznaczającej morską twierdzę[6].