Metopa – element dekoracyjny występujący w architekturze i sztukach plastycznych.
W starożytnym budownictwie greckim oraz rzymskim – kwadratowa lub prostokątna płyta na fryzie belkowania, między tryglifami, w doryckim porządku architektonicznym[1][2][3]. W budownictwie drewnianym metopa wykonywana była z terakoty[4] i zamykała przestrzeń między wystającymi na zewnątrz budynku końcami belek stropowych[5]. W budownictwie kamiennym była najczęściej zdobiona płaskorzeźbą[5]. Sceny przedstawiane na metopach łączyły się zwykle w cykle tematyczne[6].
Metopy występują również w monumentalnych budowlach wznoszonych według wzorców architektury antycznej w stylu klasycystycznym i eklektycznym historyzmie.
W starogreckim malarstwie ceramicznym terminem tym określa się wyraźnie wyodrębnione, zbliżone do kwadratu pole umieszczane na brzuścu naczynia i wypełnione kompozycją (przedstawieniem figuralnym) jako element dekoracyjny typowy dla stylu czarnofigurowego[7][2].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie szolg
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie pwn
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie leksykon
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie en
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Szolginia
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ess