MiG-21

MiG-21
Ilustracja
MiG-21 Lancer C Sił powietrznych Rumunii
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Zakłady Nr 21/Sokół (Gorki) Zakłady Nr 30 (Moskwa)
Zakłady Nr 31 (Tbilisi)

Konstruktor

MiG

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

duralowa, półskorupowa,
płat delta o skosie 57°

Załoga

1 pilot

Historia
Data oblotu

16 czerwca 1956

Lata produkcji

1959–1987

Liczba egz.

ok. 18 000

Dane techniczne
Napęd

turboodrzutowy Tumański R-11F2S-300

Ciąg

38,7 kN (60,6 kN z dopalaniem)

Wymiary
Rozpiętość

7,15 m

Długość

13,46 m

Wysokość

4,10 m

Powierzchnia nośna

23 m²

Masa
Własna

5350 kg

Startowa

8950 kg

Zapas paliwa

2600 l

Osiągi
Prędkość maks.

2130 km/h (2,05 Ma)

Prędkość minimalna

270 km/h

Prędkość wznoszenia

225 m/s

Pułap

19 000 m

Zasięg

1100 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × działko GSz-23 kal. 23 mm
uzbrojenie podwieszane na 4 węzłach o masie do 2000 kg
Użytkownicy

     obecni użytkownicy

     byli użytkownicy

     państwa posiadające MiG-i-21, jednak nie użytkujące ich

Rzuty
Rzuty samolotu
Szkolny dwuster MiG-21UM z 3.elt w Poznaniu
MiG-21 Sił Powietrznych Serbii
MiG-21 Sił Powietrznych Indii
MiG-21MF w malowaniu 3. elt
Kokpit samolotu MiG-21

MiG-21 (ros. МиГ-21, kod NATO „Fishbed”) – radziecki samolot myśliwski skonstruowany w latach 50. XX wieku w biurze konstrukcyjnym MiG (OKB, ros. ОКБ МиГ) przez Artioma Mikojana i Michaiła Guriewicza. Ze względu na swoją sylwetkę dorobił się wśród pilotów nazwy „ołówek” lub „bałałajka”.

Zastosowanie skrzydeł w układzie delta umożliwiło stworzenie w ZSRR pierwszej udanej konstrukcji łączącej cechy samolotu myśliwskiego i przechwytującego. MiG-21 jest lekkim myśliwcem zdolnym osiągnąć prędkość mach 2, używając równocześnie stosunkowo niewielkiej mocy silnika turboodrzutowego. To czyni go porównywalnym do amerykańskiego F-104 Starfightera lub francuskiego Mirage’a III. MiG-21 produkowany był na radzieckiej licencji w Czechosłowacji i Indiach. Planowano uruchomienie produkcji licencyjnej w Polsce pod oznaczeniem Lim-7. Jego chińska kopia nosi oznaczenie J-7 (F-7 w wersji eksportowej). Używały go 34 państwa: kraje Układu Warszawskiego (Bułgaria, Czechosłowacja, NRD, Polska, Rumunia, Węgry, ZSRR), Afganistan, Angola, Bangladesz, Egipt, Etiopia, Finlandia, Indie, Indonezja, Irak, Jemen, Jugosławia, Korea Północna, Kuba, Laos, Madagaskar, Mozambik, Nigeria, Somalia, Sudan, Syria, Tanzania, Wietnam, Zambia i Zimbabwe oraz po rozpadzie UW: Chorwacja i Republika Federalna Niemiec.


From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne