Michael Jackson (1988) | |
Imię i nazwisko |
Michael Joseph Jackson |
---|---|
Pseudonim |
Król Popu |
Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1958 |
Data i miejsce śmierci |
25 czerwca 2009 |
Przyczyna śmierci |
przedawkowanie leku nasennego (m.in. propofolu) |
Typ głosu | |
Gatunki |
pop, R&B, soul, rock, hard rock, adult contemporary, dance-pop[1] |
Zawód | |
Aktywność |
1964–2009 |
Wydawnictwo | |
Powiązania |
The Jackson 5, Janet Jackson, Madonna, Diana Ross, Quincy Jones, Lionel Richie, Paul McCartney, Stevie Wonder, Elizabeth Taylor, will.i.am, Macaulay Culkin, David Bowie, Freddie Mercury |
Zespoły | |
The Jackson 5 (1964–1984) | |
Strona internetowa |
Michael Joseph Jackson[2] (ur. 29 sierpnia 1958 w Gary, zm. 25 czerwca 2009 w Los Angeles) – amerykański piosenkarz muzyki pop, R&B, soul, rock i funk, autor tekstów, artysta estradowy, tancerz, aktor, kompozytor i filantrop[3]. Śpiewał tenorem, dysponował głosem o skali trzech i pół oktawy[4].
Kariera i życie osobiste Jacksona stały się ważną częścią kultury masowej. Zaliczany jest do najwybitniejszych wykonawców i kompozytorów, najpopularniejszych artystów w historii, najlepiej sprzedających się artystów solowych wszech czasów, najbardziej nagradzanych i najliczniej wprowadzanych do galerii sław oraz największych artystów wszech czasów wśród żyjących i martwych[5]. Ze względu na swoje osiągnięcia w branży muzycznej nazywany był „Królem Popu”.
Karierę muzyczną rozpoczął w wieku sześciu lat, będąc wokalistą rodzinnego zespołu The Jackson 5. Pierwszy solowy album Got to Be There wydał w 1971, będąc jeszcze członkiem grupy, z którą rozstał się w 1984[6]. Pełną karierę solową rozpoczął w 1979, a jej szczyt przypadł na lata 80. i 90. XX wieku, po wydaniu albumów: Thriller, którego światowa sprzedaż wynosi ponad 100 mln egzemplarzy, i Bad. Po Thrillerze i Bad wydawał kolejne albumy, które również osiągały wysokie pozycje na listach przebojów i sprzedaży: Dangerous (1991), HIStory (1995) i Invincible (2001). Szacowany nakład jego albumów i singli na całym świecie wynosi ponad 336 mln egzemplarzy, co czyni go najlepiej sprzedającym się solowym artystą w historii[7]. Do jego dokonań w przemyśle muzycznym zalicza się m.in. rewolucyjne podejście do teledysków[5] (zapoczątkowane przez wideoklip do piosenki „Thriller” z 1983) i zdominowanie rynku muzyki popularnej w latach 80. XX wieku. Był pierwszym czarnoskórym artystą, który uzyskał silne poparcie w telewizji, w szczególności MTV, która z korzyścią dla obu stron promowała jego pionierskie wideoklipy do piosenek „Thriller” czy „Billie Jean”[8]. Spopularyzował też różne skomplikowane ruchy taneczne, takie jak moonwalk.
Laureat setek nagród, w tym American Music Award dla artysty stulecia[9] i nagrody Bambi dla popowego artysty tysiąclecia[10], jak też 14 nagród Grammy[11] (w tym Grammy Legend Award i Grammy Lifetime Achievement Award), co czyni go najbardziej nagradzanym artystą w historii muzyki popularnej[12], a 13 spośród jego singli dotarła na pierwsze miejsce list przebojów w Stanach Zjednoczonych[13]. Wywarł ogromny wpływ na kulturę masową, przełamując wiele stereotypów, w tym uprzedzenia rasowe. Twórczością inspirował rzesze artystów różnych gatunków muzycznych – od popu, soulu przez R&B po hip-hop. Jego nazwisko dwukrotnie umieszczono w Rock and Roll Hall of Fame (jako członka Jackson 5 w 1997 i jako artysty solowego w 2001)[14], a także w Songwriters Hall of Fame[15].
Od 1988 do 2005 mieszkał w swojej posiadłości w Kalifornii, zwanej Neverland Ranch. W 1993 został oskarżony o molestowanie seksualne nieletnich. Wątek jego nieodpowiedniego związku z dziećmi powrócił do mediów w 2003, po emisji dokumentu Living with Michael Jackson, jednak w 2005 Jackson został uniewinniony ze wszystkich zarzutów. Miał troje dzieci: Michaela Josepha Juniora (znanego jako „Prince”), Paris Michael Katherine i Prince’a Michaela (znanego jako „Blanket”).
Zmarł 25 czerwca 2009, w wieku niespełna 51 lat, wskutek „nagłego zatrzymania akcji serca spowodowanego przedawkowaniem propofolu”[16]. W 2020 po raz dziewiąty z rzędu znalazł się na szczycie listy magazynu „Forbes” jako najlepiej zarabiający nieżyjący artysta, generując zyski w wysokości 400 mln dolarów, czym ustanowił rekord, notując ponad 2 mld dol. zarobku w ciągu 11 lat od śmierci[17].