Back Gran missa en do menor (Mozart) Catalan Velká mše c moll (Mozart) Czech Große Messe in c-Moll German Great Mass in C minor, K. 427 English Gran misa en do menor (Mozart) Spanish C-mollimessu (Mozart) Finnish Grande messe en ut mineur French Messa in do minore K 427 Italian 大ミサ曲 Japanese Mis in c klein Dutch
OdsłuchajMsza c-moll KV 427 – msza Wolfganga Amadeusa Mozarta, nazywana Wielką. Należy do najbardziej znanych dzieł muzyki sakralnej.
Msza nazywana jest Wielką dla podkreślenia monumentalnej koncepcji dzieła, widocznej w:
- zewnętrznych jej rozmiarach: rozbudowanych poszczególnych częściach, składających się niejednokrotnie z kilku samodzielnych utworów
- bogactwie środków wyrazu: olbrzymich, 5- i 8-głosowych partiach chóralnych, szerokim wykorzystaniu głosów solowych i instrumentów (zwłaszcza dętych), rozbudowanej partii orkiestry.
Mszę c-moll Mozart pisał w latach 1782/1783, wypełniając złożone ślubowanie, że jeśli Konstancja Weber zostanie jego żoną, skomponuje mszę. Konstancja była także pierwszą wykonawczynią partii solowych - sopranowych, które były komponowane do możliwości jej głosu, a także innych wykonawców. Dzieło pozostawił niedokończone. W 1901 roku Aloys Schmitt dobrał według własnej koncepcji odpowiednie utwory Mozarta, którymi uzupełnił brakujące części mszy. Oryginalnymi ogniwami napisanymi przez Mozarta były: Kyrie, Gloria, Sanctus, Benedictus i pierwsza część Credo (do Et incarnatus est włącznie). Brakowało kolejnych fragmentów Credo (od Crucifixus), Agnus Dei i Dona nobis pacem.
W 2015 roku niemiecki kompozytor Thomas Cornelius skomponował brakujące Agnus Dei, którego premiera odbyła się w katedrze w Stendal[1].
Sam Mozart zaprezentował Mszę c-moll w 1783 roku w Salzburgu, w miejsce brakujących ogniw wprowadzając przypuszczalnie części z wcześniejszych swoich mszy. Natomiast całe fragmenty Mszy c-moll zawarł w pisanej w pośpiechu na zamówienie kantacie Davidde penitente KV 469.
Pod względem stylistyki Msza c-moll jest dziełem niejednolitym, część jest skomponowana do zakresu instrumentów znajdujących się w Salzburgu, brakujące części Mozart uzupełnił wcześniejszymi mszami. Wirtuozowskie fragmenty wokalne, skomponowane z myślą o Konstancji, która była ich pierwszą wykonawczynią w Salzburgu, kontrastują z monumentalnymi partiami chóralnymi. One zresztą stanowią o wartości dzieła, stawiając je w jednym rzędzie z Requiem.
- ↑ Nora Knappe: Für die Aufführung der Mozart-Messe in Stendal wurde ein Teil des Werks neu komponiert. Der Domchor probte unter Aufsicht. volksstimme.de, 2015-09-24. [dostęp 2016-04-04]. (niem.).