N-Metylo-1,3-benzodioksolilobutanoamina
|
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1-(1,3-benzodioksol-5-ilo)-N-metylobutano-2-amina
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| MBDB
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C12H17NO2
|
| Masa molowa
|
207,27 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
103818-46-8
|
| PubChem
|
124844
|
| SMILES
|
CCC(CC1=CC2=C(C=C1)OCO2)NC
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C12H17NO2/c1-3-10(13-2)6-9-4-5-11-12(7-9)15-8-14-11/h4-5,7,10,13H,3,6,8H2,1-2H3
|
| InChIKey
|
USWVWJSAJAEEHQ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| Legalność w Polsce
|
substancja niesklasyfikowana
|
|
|
N-Metylo-1,3-benzodioksolilobutanoamina (MBDB) – organiczny związek chemiczny, empatogenna substancja psychoaktywna, pochodna amfetaminy, analog MDMA. MBDB po raz pierwszy zostało otrzymane przez Davida E. Nicholsa a dokładniej zbadane i opisane przez Alexandra Shulgina. Zgodnie z PIHKAL dawkowanie tej substancji waha się w przedziale 180–210 mg a czas działania wynosi 4 do 6 godzin. Efekty działania MBDB opisywane są jako podobne do MDMA, lecz mniej wyraźne i łagodniejsze.
