Nicolas Haxo

Nicolas Haxo

Śmierć generała Haxo podczas bitwy pod Clouseaux
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1749 Étival-Clairefontaine, Lotaryngia, Francja
Data i miejsce śmierci	20 marca 1794 Clouzeaux, Wandea, Francja
Przebieg służby
Lata służby	1768–1777 1789–1794
Siły zbrojne	Królestwo Francji Królestwo Francuzów I Republika Francuska
Główne wojny i bitwy	Wojna Francji z pierwszą koalicją Oblężenie Moguncji (1793) Wojna w Wandei Bitwa pod Cholet

Nicolas Haxo (ur. 7 czerwca 1749 w Étival-Clairefontaine, w Lotaryngii, zm. 20 marca 1794 pod Clouzeaux) – francuski generał; wuj generała wojsk inżynieryjnych François Nicolasa Benoît Haxo.

W okresie rewolucji francuskiej był komendantem Gwardii Narodowej w Saint-Dié-des-Vosges, a później – prezesem trybunału w Saint-Dié. W obliczu zagrożenia granic państwa przez siły koalicji antyfrancuskiej, w roku 1791 Haxo zaciągnął się do pierwszego batalionu ochotniczego. Na czele 3. pułku z Wogezów uczestniczył w wojnach toczonych przez rewolucyjną Francję: najpierw - w kampanii nad Renem, później - w Wandei. Odwaga oraz umiejętności pozwoliły mu szybko awansować do stopnia generała dywizji. Podczas bitwy pod Cholet, dzięki zimnej krwi oraz skutecznym manewrom taktycznym Haxo udało się osiągnąć zwycięstwo, mimo że oddziały republikańskie były już gotowe do odwrotu. W roku 1794 na czele sił republikańskich zdobył Noirmoutier. Zginął z bronią w ręku, otoczony przez żołnierzy wroga podczas bitwy pod Clouzeaux. Na mocy dekretu Konwentu Narodowego z 28 kwietnia 1794, jego nazwisko uwieczniono na marmurowej kolumnie w paryskim Panteonie.