Back Waterbeertjie Afrikaans Bärtierchen ALS የውሃ ድብ Amharic بطيء الخطو Arabic تارديجريد ARZ টাৰডিগ্ৰেড Assamese Ərincəklilər Azerbaijani سۇ آییلاری AZB Аҡрын йөрөүсөләр Bashkir Tardigrada BCL
| Tardigrada[1] | |||
| Spallanzani, 1777 | |||
 Osobnik z widocznymi jajeczkami | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| (bez rangi) | wylinkowce | ||
| (bez rangi) | Panarthropoda | ||
| Typ |
niesporczaki | ||
| Rzędy | |||
|
| |||
Niesporczaki (Tardigrada) – typ pospolitych, bardzo małych zwierząt bezkręgowych, zaliczanych do pierwoustych (Protostomia). Zasiedlają rozmaite siedliska, głównie środowiska wodne lub wilgotne. Znanych jest ponad 1000 gatunków niesporczaków[2]. Długość ich ciała waha się w przedziale 0,1–1,2 mm, kształtu walcowatego, ze słabo wyodrębnioną głową i 4 parami nieczłonowanych tułowiowych odnóży, zakończonych pazurkami lub przylgami[3]. Ciało pokryte delikatnym oskórkiem, który na grzbiecie i po bokach ciała ma często zgrubienia w postaci granulacji. Przezroczyste, bezbarwne, a jeśli są zabarwione, wynika to z koloru pokarmu, jaki spożywają. Mięśnie gładkie i poprzecznie prążkowane. Jama ciała mieszana typu miksocel. Mogą wejść w stan kryptobiozy (stan spoczynku wywołany wystąpieniem niekorzystnych warunków środowiska, który jest przerywany natychmiast po ustaniu panowania niekorzystnych warunków) na każdym etapie ich cyklu życia, zarówno w stadium jaja, jak i osobnika dorosłego. Istnieje kilka form kryptobiozy wśród niesporczaków: anhydrobioza, kryobioza, anoksybioza i osmobioza[4]. Nazwa naukowa pochodzi od określenia Tardigrado – „wolno kroczący”. nawiązującego do ich sposobu poruszania się[5]. Niektóre gatunki niesporczaków przeżyły ekspozycję na promieniowanie kosmiczne.
- ↑ Tardigrada, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Degma et al: Actual checklist of Tardigrada species (Ver. 13: 01-06-2010) (pdf). 2010. [dostęp 2010-06-30]. (ang.).
- ↑ Diane R. Nelson. Current status of the Tardigrada: evolution and ecology. „Integrative and Comparative Biology”. 42 (3), s. 652–659, 2002.
- ↑ Roberto Bertolani, Guidetti Roberto. Experiences with dormancy in tardigrades. „Journal of Limnology”. 63, s. 16–25, 2004.
- ↑ Zoologia. Bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 694. ISBN 978-83-01-16108-8.