Niszczyciele typu I

Niszczyciele typu I

HMS "Intrepid"
Użytkownicy	Royal Navy  Turecka Marynarka Wojenna[1]
Wejście do służby	1936–1939
Zbudowane okręty	13
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 1370 ton pełna: 1391 ton
Długość	101 m
Szerokość	11 m
Zanurzenie	4,2 m
Napęd	3 kotły Admiralicji, turbiny parowe Parsonsa o łącznej mocy 34 000 SHP 2 śruby
Prędkość	35,6 węzłów
Zasięg	5530 Mm przy 15 w.
Załoga	145
Uzbrojenie	4 działa kal. 120 mm 8 wkm plot. Vickers kal. 12,7 mm 10 wyrzutni torped kal. 533 mm 60 min
Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele typu I – seria dziewięciu niszczycieli marynarki brytyjskiej Royal Navy z okresu II wojny światowej, będących ostatnimi okrętami grupy typów A – I. Zamówiono je w ramach programu rozbudowy floty z roku 1935, budowę rozpoczęto w 1936, a ukończono w latach 1937-1938. Cztery dalsze okręty zbliżonego typu zamówiła Turecka Marynarka Wojenna, z czego dwa zostały po wybuchu II wojny światowej zakupione przez Royal Navy, zwiększając liczbę okrętów tego typu do 11, aczkolwiek trzy z nich utracono nim HMS „Inconstant” i HMS „Ithuriel”(inne języki) weszły do służby. Brały udział w działania podczas wojny, podczas której siedem z nich stracono.