Niszczyciele rakietowe projektu 57

Niszczyciele rakietowe projektu 57

„Griemiaszczij” po przebudowie na proj. 57A w 1983
Kraj budowy	ZSRR
Użytkownicy	Marynarka Wojenna ZSRR
Stocznia	3 stocznie
Wejście do służby	1960–1961
Zbudowane okręty	8
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	(proj. 57bis/57A) standardowa: 3500 t / 3670 t pełna: 4200 t / 4462 t[1]
Długość	138,9 m / 140,6 m
Szerokość	14,9 m / 14,9 m
Zanurzenie	5,67 m / 5,67 m[1]
Napęd	4 kotły parowe, 2 turbiny parowe o mocy 72 000 KM, 2 śruby
Prędkość	36 / 32 węzły[1]
Zasięg	3080 / 2700 Mm przy 18 w.
Załoga	290 / 298
Uzbrojenie	proj. 57bis: 2 wyrzutnie pocisków pokr. KSSzcz (2 x I) 16 dział 57 mm plot. (4 x IV) 6 wt 533 mm (2 x III) 2 wrbg RBU-2500 proj. 57A: 2 wyrzutnie pocisków plot. M-1 Wołna (1 x II) 8 dział 57 mm plot. (2 x IV) 8 działek 30 mm plot (4 x II) 10 wt 533 mm (2 x V) 3 wrbg RBU-6000 (szczegóły w tekście)
Wyposażenie lotnicze	1 śmigłowiec Ka-15 / Ka-25
Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele rakietowe projektu 57 (typu Gniewnyj) – seria ośmiu radzieckich okrętów, budowanych na przełomie lat 50. i 60. XX wieku, klasyfikowanych początkowo jako niszczyciele, następnie duże okręty rakietowe (BRK), a po modernizacji – duże okręty przeciwpodwodne (BPK). Oznaczone były początkowo jako projekt 57bis, a po modernizacji jako projekt 57A. Były to pierwsze radzieckie niszczyciele projektowane od początku jako rakietowe. W kodzie NATO były oznaczone jako Krupny, a po modernizacji: Kanin^[2]. Wycofane ze służby do początku lat 90.