Niszczyciele rakietowe projektu 61

Niszczyciele rakietowe projektu 61

Kraj budowy	ZSRR
Użytkownicy	Marynarka Wojenna ZSRR /  MW Rosji (20)  Indyjska Marynarka Wojenna (5)  Marynarka Wojenna (1)
Stocznia	im. A.A. Żdanowa, Leningrad im. 61 Komunardów, Mikołajów
Wejście do służby	1962
Zbudowane okręty	25
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa 3440 t pełna 4390 t
Długość	144 m (proj. 61)
Szerokość	15,8 m
Zanurzenie	3,94 m (proj. 61)
Napęd	4 turbiny gazowe o mocy łącznej 72 000 KM, 2 śruby
Prędkość	34 węzły
Zasięg	3500 Mm przy prędkości 18 węzłów
Załoga	266 (proj. 61)
Uzbrojenie	proj. 61: 2×II wyrzutnie pocisków plot M-1 Wołna 4 działa 76,2 mm plot AK-726 (2×II) 5 wyrzutni torpedowych 533 mm (1xV) 2×XII wyrzutni rbg RBU-6000 2×VI wyrzutni rbg RBU-1000 – szczegóły w tekście
Wyposażenie lotnicze	1 śmigłowiec Ka-25PŁ
Multimedia w Wikimedia Commons

Niszczyciele rakietowe projektu 61 (w kodzie NATO typ Kashin) – radzieckie okręty, budowane od lat 60. XX wieku. Określane też są od nazwy pierwszego okrętu jako typ Komsomolec Ukrainy. W rzeczywistości w ZSRR klasyfikowano je początkowo jako dozorowce, a następnie duże okręty przeciwpodwodne, jednakże na świecie uważa się je na ogół za niszczyciele rakietowe. Dla radzieckiej marynarki wojennej zbudowano 20 jednostek, z czego jedną wydzierżawiono a następnie sprzedano Polsce (ORP „Warszawa”), a pięć dalszych zbudowano dla Indii. Były to pierwsze duże okręty na świecie napędzane wyłącznie turbinami gazowymi.