Back Саньцзян Byelorussian Сандзянска равнина Bulgarian Sanjiang Pingyuan CEB Sanjiang-Ebene German Sanjiang Plain English Llanura de Sanjiang Spanish 三江平原 Japanese Саньцзян Russian Sanjiang Pingyuan Swedish Đồng bằng Tam Giang Vietnamese

Nizina Amursko-Sungaryjska

Nizina Amursko-Sungaryjska (chiń. 三江平原; pinyin Sānjiāng Píngyuán; dosł. „nizina trzech rzek”; ros. Среднеамурская низменность, Sriednieamurskaja nizmiennost´; Амуро-Сунгарийская равнина, Amuro-Sungarijskaja rawnina) – nizina w północno-wschodnich Chinach (prowincja Heilongjiang) i Rosji, leżąca między Górami Burejskimi i Małym Chinganem na zachodzie a górami Sichote-Aliń na wschodzie, w widłach granicznych rzek Amur i Ussuri. Zajmuje powierzchnię ok. 51 tys. km²[1]. Charakteryzuje się silnym zabagnieniem (tereny bagniste zajmują ok. 24 tys. km²[1]) i stosunkowo rzadkim zaludnieniem[2]. Czasami klasyfikowana jako część Niziny Mandżurskiej[3].

W latach 30. XX wieku oraz po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej nizina stała się celem migracji (głównie ludności wiejskiej) spowodowanych przeludnieniem Niziny Chińskiej, jak i chęci pełniejszego wykorzystania jedynego w Chinach regionu o poważniejszych rezerwach ziemi. W późniejszym czasie doszedł do głosu czynnik polityczny – dążenie do umocnienia zasiedlenia obszarów graniczących ze Związkiem Radzieckim. Na zmeliorowanych ziemiach niziny utworzono liczne państwowe gospodarstwa rolne i komuny ludowe[4]. W późniejszym czasie zsyłano na nizinę w celach „reedukacyjnych” także mieszkańców miast[5].


  1. ↑ a b 三江平原沼泽. 中国科学院地理科学与资源研究所. [dostęp 2011-05-26]. (chiń.).
  2. ↑ Andrzej Maryański, Andrzej Halimarski: Chiny. red. Hanna Krzysztofik. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 190. ISBN 83-01-00952-7.
  3. ↑ Northeast Plain, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-05-26] (ang.).
  4. ↑ Andrzej Maryański, Andrzej Halimarski: Chiny. red. Hanna Krzysztofik. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 196. ISBN 83-01-00952-7.
  5. ↑ Andrzej Maryański, Andrzej Halimarski: Chiny. red. Hanna Krzysztofik. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 202. ISBN 83-01-00952-7.
From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Nelliwinne