No Prayer for the Dying

No Prayer for the Dying – ósmy studyjny album płytowy heavymetalowej grupy Iron Maiden, wydany w 1990 roku^[6]. Przed jego nagraniem zespół opuścił gitarzysta Adrian Smith z powodu braku zrozumienia i chęci do muzycznego cofania się zespołu do początku kariery odrzucając progresywny kierunek obrany na dwóch poprzednich płytach na rzecz prostych i ostrych kompozycji. Na jego miejsce został przyjęty mający polskie korzenie Janick Gers, który współpracował z Dickinsonem przy jego pierwszej solowej płycie – Tattooed Millionaire. Przy tworzeniu albumu zrezygnowano z syntezatorów gitarowych, używanych przy nagrywaniu dwóch poprzednich płyt (Somewhere in Time i Seventh Son of a Seventh Son), zastosowano natomiast tradycyjne surowe brzmienie gitar.

Album przez wielu fanów uważany jest za najsłabszy spośród wszystkich płyt nagranych z Bruce’em Dickinsonem. Jednak mimo to znajduje się na nim kilka udanych kompozycji, jak chociażby dynamiczne i wesołe „Holy Smoke”, zawierające ciekawe riffy gitarowe i porywające przesłanie (o chciwości wśród kaznodziejów – całkiem nowy motyw w twórczości Maiden).

Na uwagę zasługują również inne utwory: żywiołowy opener płyty – „Tailgunner”, wolna ballada, tytułowy kawałek – „No Prayer for the Dying” czy „Bring Your Daughter… to the Slaughter („przyprowadź swoją córkę... na rzeź”) – piosenka Dickinsona napisana na potrzeby soundtracku do filmu Koszmar z ulicy Wiązów 5: Dziecko snów.